Ta strona nie może być wyświetlana w ramkach

Przejdź do strony

Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.

Ciekawostki starożytnego Rzymu

Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.

Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.

Quintus Sulpicius Maximus – poeta o wielkim talencie, który skończył tragicznie

Quintus Sulpicius Maximus to niezwykła postać starożytnego Rzymu, której historia jest zarówno inspirująca, jak i tragiczna. W 94 roku n.e. młody chłopiec, zaledwie jedenastoletni, zadziwił Rzym swoją olbrzymią wiedzą i talentem poetyckim, biorąc udział w prestiżowym konkursie literackim organizowanym przez samego cesarza Domicjana (panował w latach 81-96 n.e.). Jego ciekawe utwory, pisane w języku greckim, były pełne dojrzałości i piękna, co wzbudziło podziw nawet wśród najważniejszych intelektualistów tamtych czasów.

Nagrobek młodego poety Quintusa Sulpiciusa Maximusa

Soranos z Efezu – ojciec nowoczesnej ginekologii i pediatrii

Soranos z Efezu (98-138 n.e.) to jeden z najwybitniejszych lekarzy starożytności, znany głównie jako pionier w dziedzinach ginekologii, położnictwa i pediatrii. Żył w czasach Cesarstwa Rzymskiego i działał w Aleksandrii oraz Rzymie, gdzie kontynuował nauki Hipokratesa i Galena. Jego osiągnięcia nie tylko wpłynęły na starożytną medycynę, ale również ukształtowały podwaliny współczesnych praktyk medycznych, zwłaszcza w opiece nad kobietami i dziećmi.

Poród przedstawiony na płaskorzeźbie

Foedus – forma przymierza antycznego Rzymu

Foedus, czyli przymierze lub traktat, było jednym z najważniejszych narzędzi dyplomatycznych starożytnego Rzymu. W okresie wczesnej Republiki Rzym korzystał z foedera, aby zabezpieczać sojusze i stabilizować swoje wpływy polityczne w Italii oraz na obrzeżach rosnącego państwa. Były to formalne umowy zawierane z innymi miastami, państwami i ludami, które regulowały obowiązki, przywileje oraz relacje między stronami.

Italia w 326 roku p.n.e.

Rytuał Saliów – tajemniczy obrzęd rzymski

W antycznym Rzymie rytuał Saliów stanowił jeden z najważniejszych elementów kultu Marsa, boga wojny. Byli to elitarni kapłani, którzy w trakcie corocznych obchodów nosili specjalne stroje i wykonywali charakterystyczne rytualne tańce oraz pieśni. Ich ceremonie miały na celu zapewnienie pomyślności w wojnach, ochronę miasta oraz gwarantowanie potęgi Rzymu na polach bitewnych.

Mars i Rea Sylwia front sargofagu z Palazzo Mattei w Rzymie

Augurzy w antycznym Rzymie – strażnicy boskiej woli

Augurzy byli kluczowymi postaciami w religijnym i politycznym życiu starożytnego Rzymu. Ich głównym zadaniem było interpretowanie znaków od bogów, co miało wpływ na najważniejsze decyzje państwowe, od prowadzenia wojen po wybór urzędników. Sztuka wróżenia, którą się zajmowali, była znana jako „auspicje” ( auspicia), a ich podstawą była obserwacja lotu ptaków, co wynikało z przekonania, że ptaki są pośrednikami między światem ludzi a światem bogów.

Rzymski augur z lituusem w dłoni

Aerarium militare – fundusz dla legionistów rzymskich

Aerarium militare, założone przez cesarza Oktawiana Augusta w 6 roku n.e., było jednym z kluczowych filarów stabilności militarnej i finansowej Imperium Rzymskiego. Fundusz ten służył wypłacaniu emerytur weteranom legionów rzymskich, stanowiąc pionierski system wsparcia dla żołnierzy. Jego powstanie miało na celu zminimalizowanie niepokojów społecznych wśród weteranów oraz zapewnienie im godziwej zapłaty po zakończeniu służby.

Rzymscy legioniści na reliefie

Kastor i Polluks – boscy bliźniacy

Kastor i Polluks, znani również jako Dioskurowie, odgrywali istotną rolę w mitologii greckiej, ale również w antycznym Rzymie zyskali szczególną cześć. Uważani za opiekunów żołnierzy i patronów jazdy, symbolizowali braterską lojalność i heroizm. Ich mityczne narodziny z królowej Ledy i boga Zeusa (według Hezjoda), który przyjął postać łabędzia, dały im boski status, choć Kastor, w przeciwieństwie do Polluksa, był śmiertelny.

Kastor i Polluks

Raport o błędzie

Poniższy tekst zostanie wysłany do naszych redaktorów