Rzymskie popiersie cesarza Lucjusza Werusa. Obiekt został znaleziony w Thugga (Tunezja) i datowany jest na II wiek n.e.
Lucjusz Werus pochodził z zamożnej rodziny arystokratycznej, posiadającej dobra głównie w Etrurii. Werus i Marek Aureliusz zostali adoptowani przez cesarza Antoninusa Piusa. W dniu adopcji mieli kolejno 8 i 17 lat. Mimo dużej różnicy wieku wychowywali się przez pewien czas razem pod opieką nowo obranego cesarza i ojczyma.
Dnia 7 marca 161 roku n.e. zmarł cesarz Antoninus Pius. Zgodnie z wolą zmarłego Senat przelał wszystkie tytuły i prawa tylko na Marka Aureliusza. Ten jednak ku zaskoczeniu wszystkich poprosił, by na współrządcę powołano jego brata. Wybór Werusa na współcesarza mógł wynikać z wspaniałomyślności Marka Aureliusza. Wydaje się jednak najbardziej prawdopodobne, że zrobił tak z rozsądku. Po prostu jak się wspomina Werus lubił bankiety, imprezy, a sam Aureliusz spokój. Werus pełnił honory, w przyjmowaniu dostojnych gości, jako cesarz też podczas odbywających się igrzysk. Taka sytuacja odpowiadała obydwu, gdyż po śmierci Marek musiał przejąć te obowiązki na siebie, co go nudziło i uważał za stratę czasu. Można powiedzieć, że obaj się dobrze uzupełniali.
Nieoczekiwanie Werus zmarł młodo, w wieku 39 lat (169 n.e.). Powodem śmierci był nagły atak apopleksji (udar mózgu), w wyniku którego stracił mowę.
