Sporus jest przykładem tragicznego losu niewolnika. Był on rzymskim niewolnikiem, który spodobał się cesarzowi Neronowi, gdyż przypominał mu zmarłą żonę Poppeę Sabinę. Neron kazał poddać chłopca kastracji i jesienią 66 roku n.e. podczas podróży cesarza po Grecji wziął z nim ślub.
Po kastracji eunuch otrzymał żeńskie imię, oczywiście Sabina. Ubierał się odtąd jak kobieta, musiał wykonywać wszystkie kobiece czynności, zawsze otoczony innymi niewiastami. Neron obiecywał wielkie honory i nagrodę pieniężną każdemu, kto mógłby uczynić z chłopca prawdziwą kobietę. Sporus towarzyszył Neronowi do końca, kiedy jednak cesarz zażądał, by wspólnie popełnili samobójstwo, chłopiec uciekł. Żadne źródła nie przekazują, czy Sporus odwzajemniał uczucia Nerona.
Po śmierci władcy chłopiec został „żoną” pretorianina Nimfidiusza Sabinusa, a później cesarza Othona. Witeliusz z kolei kazał mu wystąpić w sztuce jako tytułowy bohater przedstawienia „Gwałt na Persefonie”. By uniknąć ciągłego upokarzania, popełnił samobójstwo.
