Tracja to starożytna kraina położona między dolnym Dunajem, Morzem Czarnym, Morzem Egejskim i rzeką Strymon (Struma). Część Tracji była bardzo urodzajna i żyzna, szczególnie w dolinie rzeki Hebros (Marica). Zamieszkujące Trację plemiona, osiągnęły wysoki poziom rozwoju, w dużej części dzięki korzystnym kontaktom handlowym z nadmorskimi koloniami greckimi.
W czasach Tukidydesa (V wiek p.n.e.) Trację zamieszkiwało ok. 20 różnych plemion, uważanych przez Greków za barbarzyńskie. Podbita przez Dariusza I Wielkiego (panował w latach 521 – 486 p.n.e.) i włączona do imperium perskiego. 479 p.n.e. odzyskała niezależność. W początku wojny peloponeskiej przejściowo zjednoczona przez Sitalkesa, władcę plemienia Odrysów. W 342 p.n.e. podbita przez Filipa II Macedońskiego i włączona do imperium macedońskiego. W latach 146 – 12 p.n.e. zajmowana stopniowo przez Rzym, który w 46 utworzył z niej 2 prowincje: Mezję (północna) i Trację (południowa).
