Zainteresowanie Rzymu tym zakątkiem basenu Morza Śródziemnego rozpoczęło się od wojen macedońskich. Mimo kiepskich początków, już druga wojna macedońska w latach 200 – 197 p.n.e. i świetne zwycięstwo pod Kynoskefalai wiązało się z wyrokiem na starożytną Helladę.
Po tych klęskach Grecy wiedli autonomiczny żywot, na mocy porozumienia ze zwycięzcą spod Kynoskefalai, Tytusa Flaminusa. Losy suwerennej Achaji przekreśliła ostatecznie wojna z Koryntem w latach 149 – 146 p.n.e. Porażka Hellenów wiązała się z delegalizacją ligi achajskiej i utratą suwerenności, choć niektóre miasta zachowały autonomię, jak na przykład Ateny. Tak więc od 146 roku p.n.e. nazwą Achaja określano całą Grecję, z wyjątkiem Epiru, Tesalii i Macedonii. W późniejszym okresie Achaję włączono do Macedonii.
Dopiero w 100 lat po tych wydarzeniach, cesarz Oktawian August stworzył prowincję Achaja w 22 roku p.n.e. ze stolicą w Koryncie.
Wśród niewielu bogactw na tej górzystej krainie, znajdowały się ważne zasoby miedzi, żelaza, srebra, ołowiu i marmuru. W zakresie agrokultury, ziemie te były bogate w oliwę, wino i miód.
Na ziemiach kwitł także „przemysł” perfumeryjny, kosmetyczny. Wyrabiano również cenione w imperium: meble, farby, rzeźby itp.
Wielkie znaczenie Achaja odegrała także w sztuce i kulturze Rzymu, który naśladował jej dorobek.
