Wojny rzymskie

Wojna żydowska, nazywana także powstaniem w Judei, wybuchła w 66 roku n.e. i była próbą uniezależnienia się Żydów od władzy Cesarstwa Rzymskiego.

W sierpniu 69 roku n.e. na ziemiach Germanii Inferior doszło do wybuchu powstania Batawów, przeciwko władzy rzymskiej na tym obszarze. Na czele rebelii stanął Juliusz Cywilis pochodzący z Batawii, komendant jednej z kohort wojsk pomocniczych.

Wojny dackie były to dwie kampanie wojenne cesarza Trajana mające miejsce w 101-102 oraz 105-106 roku n.e. W ich wyniku powstał rzymska prowincja Dacja.

Wojny toczone przez Imperium Rzymskie na wschodzie do 117 roku n.e.

Powstanie Bar-Kochby było to trzecie powstanie żydowskie przeciwko rzymskiemu panowaniu mające miejsce w latach 132-135 n.e.

Wojny markomańskie były to walki pomiędzy Cesarstwem rzymskim a plemionami germańskimi w strefie limesu środkowo-dunajskiego w latach 167-180 n.e.

Wraz z końcem panowania Kommodusa, Imperium przechodziło przez bardzo trudny okres w swojej historii. Usunięcie znienawidzonego przez senatorów cesarza nie przyniosło upragnionego spokoju w państwie i Wiecznym Mieście. Syn i następca Marka Aureliusza, w wyniku spisku został zamordowany 31 grudnia 192 r. n.e. Na jego miejsce spiskowcy wybrali poczciwego wiekiem senatora Pertynaksa.

Po tym jak Partów zastąpiła dynastia Sasanidów w 224 roku n.e. walki na wschodzie rzymskiego Imperium niezwykle się wzmogły.