Harpax była to rzymska machina oblężnicza wymyślona przez Marka Wipsaniusza Agrypę, którą wykorzystał w trakcie zmagań na morzu z Sekstusem Pompejuszem. Pozwalała ona na wystrzelenie „harpuna” w kierunku wrogiej jednostki, którą następnie można było przyciągnąć do burty i przeprowadzić abordaż.
Według źródeł machina została po raz pierwszy wykorzystana w roku 36 p.n.e. w bitwie w Zatoce Naulochus przy Sycylii.
Co ciekawe, harpax nie był pierwszą machiną wykorzystywaną przez Rzymian do abordażu. Od czasów wojen punickich znany był tzw. corvus – rampa wyposażona w potężny kolec, który wbijał się w pokład wrogiej jednostki. Zaletą harpaxa był fakt, że katapulta była o wiele lżejsza od tzw. „kruka”, który ważyć miał tonę. Co więcej, harpax miał większy zasięg oraz nie łatwo było odciąż linę, gdyż metalowy chwytak był długi.
Najlepiej skuteczność nowej taktyki podkreśla fakt, że w trakcie bitwy Sekstus stracił 180 z 300 statków.
