Popiersie rzymskie Marka Antoniusza Gordianusa, znanego jako cesarz Gordian III. Obiekt został znaleziony w Tunezji; obecnie znajduje się w Luwrze w Paryżu (Francja). Panował w latach 238 – 244 n.e.
Gordian III był wnukiem Gordiana I, a siostrzeńcem Gordiana II. Nagła i niespodziewana śmierć Gordianów ojca i syna w Kartaginie w marcu 238 r. oraz maszerujący na Italię Maksymin Trak na czele naddunajskich legionów zmusiły senat do rychłego działania i wybrania następców, zabitych cesarzy, którzy zaradziliby kryzysowej sytuacji. Wybór padł na dojrzałych wiekiem nobilów – Pupiena i Balbina, którzy mieli współrządzić na takich samych prawach. Gdy nowi władcy wyruszyli na Kapitol, by złożyć Bogom zwyczajowe ofiary, drogę zagroził im wrogo nastawiony tłum. Nienawiść plebsu wywołało przede wszystkim wybranie na najwyższy urząd Pupiena, który wcześniej, jako prefekt Rzymu najniższe masy stolicy traktował ostro. Nie pomogła zbrojna eskorta – cesarze nie mogli dostać się do świątyni, w pewnym momencie sytuacja stała się bardzo groźna – w ruch poszły kamienie. Wtedy ktoś z tłumu zwrócił uwagę, że w mieście przebywa wnuk Gordiana I, a członek tak znakomitego rodu poprawiłby wizerunek nowych władz. Cesarze dla zażegnania trudnej sytuacji zgodzili się powołać chłopca na współwładcę.
