W bazylice przy Porta Maggiore w Rzymie zakończono prace renowacyjne w części podziemnej. Obiekt datowany jest na I wiek n.e.
W opinii badaczy podziemia bazyliki służyły osobom, które należały do nurtu neopitagoreizmu albo jako sala pogrzebowa, albo jako miejsce spotkań. Neopitagoreizm zakładał naśladowanie wzorców i wartości zakorzenionych przez Pitagorasa i Platona.
Podziemia bazyliki odkryto w 1917 roku, 12 metrów pod ziemią, w trakcie prowadzonych prac budowlanych pod linie kolejowe. Ściany budowli udekorowano wizerunkami postaci mitologicznych (m.in. Achilles, Orfeusz, Herkules) i scen z życia codziennego.
Uważa się, że inicjatorem budowy bazyliki był niejaki Titus Statilius Taurus Corvinus, który został oskarżony – według przekazów Tacyta – przez senat rzymski o przywiązanie do magii i przesądów. Finalnie Statilius zmuszony został popełnić samobójstwo w roku 53 n.e.
Bazylika ta była wzorem dla kolejnych tego typu konstrukcji, które były popularne zwłaszcza wśród chrześcijan.
Piwnice bazyliki turyści mogą odwiedzać w każdą drugą, trzecią i czwartą niedzielę każdego miesiąca.
