Według przekazów historyka Kasjusza Diona, Neron zdecydował się napisać olbrzymie, epickie dzieło opowiadające rzymskie dzieje. Jego umysł zakrzątało tylko jedno pytanie – jak długie powinno być to dzieło?
Niektórzy doradzali mu, aby poemat objął 400 tomów (dla porównania „Eneida” Wergiliusza ma 12 ksiąg, a „Metamorfozy” Owidiusza 15).
Filozof stoicki – Annaeus Cornutus zdecydował się wyrazić swoją opinię twierdząc, że 400 książek to za dużo na poemat i mało, kto będzie chciał sięgnąć po tak długi utwór. Wówczas Neron skazał „śmiałka” na wygnanie.
