Eunus był rzymskim niewolnikiem o syryjskim pochodzeniu, który był przywódcą pierwszego powstania niewolniczego na Sycylii (135-132 p.n.e.). Według przekazu Florusa, Eunus miał przysiąc na syryjskie bóstwo – Atargatis (które porównywał do greckiej Demeter), że wyzwoli niewolników z ucisku.
Tak opisuje Eunusa, Florus:
Pewien Syryjczyk imieniem Eunus – wielkość nieszczęść sprawia, że go wspominamy – udając fanatyczny szał ofiarował swoje włosy syryjskiej bogini i jak gdyby z boskiego nakazu wezwał niewolników do walki o wolność.
– Florus, Zarys dziejów rzymskich, II.7
Uważał się za proroka i nawet dla polepszenia efektu swoich wypowiedzi wkładał sobie do ust orzech, wypełniony płonącą siarką, aby odwzorować zianie ogniem. W ten sposób chciał uwiarygodnić swoje namaszczenie przez bogów.
Początkowo pod swoją komendą Eunus miał dwa tysiące zbiegłych niewolników, . liczba ta jednak wraz z kolejnymi zwycięstwami wzrosła do ponad 60 tysięcy. Eunus z pewnością ustanowił jakiś zalążek państwowości, czego dowodem jest odkrycie archeologów z miasta Enna – moneta z inskrypcją „Król Antioch”. Eunus miał obwołać swoich poddanych „syryjczykami”.
Finalnie powstańców pokonał pretor Marek Perperna. Jak podaje Florus:
Pokonanych niewolników ostatecznie wytępił głodem jakby zarazą w czasie oblężenia pod Henną, a pozostałych przy życiu rozbójników ukarał zakuwając w kajdany i łańcuchy oraz wieszając na krzyżach. Odniósłszy zwycięstwo nad niewolnikami zadowolił się owacją, aby nie plamić godności triumfu napisem – „niewolniczy”.
– Florus, Zarys dziejów rzymskich, II.7
W zamian za zwycięstwo Perperna otrzymał prawo owacji w Rzymie.
