Hibernia to łacińska nazwa Irlandii (znana również jako Britannia Hibernia), nadana jej przez Rzymian. Nazwa rzymska została przekształcona na Hibernia ze względu na swoje podobieństwo do wyrazu hibernus – „zimowy”.
Takiej nazwy używa między innymi Tacyt w swoim dziele Agrykola. Rzymianie nigdy nie podjęli próby podboju Hiberni. Tacyt wspomina, jednak że ponoć namiestnik Brytanii Agrykola (w latach 78-84 n.e.) rozważał podbój Hiberni, licząc że do utrzymania nowej prowincji wystarczy jeden legion i oddziały auxilia. Inwazja miała się odbyć na zasadzie „interwencji” w lokalne sprawy Celtów i przywrócenia władzy wypędzonego oraz chronionego przez Rzymian księcia.
Jednak pewnym jest, że istniała współpraca handlowa. Dowodem na to jest między innymi mapa z I wieku n.e. autorstwa geografa Klaudiusza Ptolemeusza, na której dostrzec można osady i plemiona zamieszkujące wybrzeża wyspy. Taką wiedzę można było posiąść jedynie za sprawą wędrujących kupców. Co więcej, do naszych czasów odkryto wiele rzymskich artefaktów (głównie biżuterii i monet) w środkowej i południowej Irlandii.
Istnieją także głosy (m.in. Thomas Charles-Edwards) sugerujące występowanie intensywnego sprowadzania niewolników z Irlandii, w celu zaspokojenia potrzeb bogatych willi w Brytanii.
