Ciekawostki starożytnego Rzymu

Rzymski przenośny zegar słoneczny. Artefakt znajduje się w pudełku z brązu, na wieczku którego umieszczono medalion przedstawiający cesarza Antoninusa Piusa (panował w latach 138-161 n.e.).

Rzymska rzeźba nagrobna niejakiego Klaudiusza Agathemerusa i jego żony Myrtale. Obiekt datowany jest lata 90-110 n.e. i znajduje się w Muzeum Ashmolean w Oksfordzie (Anglia).

W Muzeach Kapitolińskich możemy podziwiać kolosalnych rozmiarów marmurową rzeźbę, przedstawiającą Marsa Mściciela (Mars Ultor). Nie jest to jednak zwyczajne wyobrażenie Marsa – zdaniem niektórych badaczy, w tym przypadku bóg ma rysy Pyrrusa, wielkiego wodza i króla Epiru.

Wykopaliska archeologiczne prowadzone na terenie libańskiego Sydonu wskazują, że już Fenicjanie stosowali rozwiązania protetyczne w postaci mostków dentystycznych. Również znaleziska na terenie Toskanii pokazują, że konstrukcje ze złota i naturalnych zębów nie były obce starożytnym Etruskom.

Rzymski kubek z terakoty ukazujący jelenia w galopie. Obiekt datowany na początek III wieku n.e.; znajduje się obecnie w The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

Fresk rzymski ukazujący szklane naczynie z granatami i jabłkami. Obiekt pochodzi z Villa Poppaea w Oplontis, pod Pompejami.

Rzymskie marmurowe popiersie młodzieńca. Naukowcy podejrzewają, że jest to portret pogrzebowy, mający na celu ukazać zmarłego w sposób heroiczny i godny. Marmur, z którego wykonano obiekt pozyskano w pobliżu Afrodyzji, w starożytnej Karii (obecna zachodnia Turcja).

Mozaika rzymska ukazująca składanie ofiary przez parę w willi na wybrzeżu. Obiekt datowany na IV wiek n.e.; znaleziony w Ostii. Obecnie artefakt można podziwiać w Toledo Art Museum (USA).

Pocisk do rzymskiej balisty, jaki został znaleziony w Leckie Broch (środkowa Szkocja). Widać wyraźnie pęknięcie na kamieniu, co naukowcy interpretują jako wynik nagłej zmiany temperatury. Być może kamień został rozgrzany na potrzeby ataku, a broniący się Piktowie próbowali go ostudzić zimną wodą.

Ślady po rzymskim kamiennym murze, którym Rzymianie otoczyli Masadę w roku 72/73 n.e. Mur miał wysokość około 3 metrów oraz długość około 3,5 km; w regularnych odstępach rozmieszczono wieże. Wały miały na celu całkowite odcięcie obrońców.