Żelazny trzpień tarczy z głową Jowisza
Żelazny trzpień tarczy (umbo) rzymskiej z głową Jowisza. Element ma około 70 mm szerokości i pierwotnie był przymocowany do drewnianej tarczy gwoździami – otwory są nadal widoczne. Obiekt odkryty w Brytanii.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Żelazny trzpień tarczy (umbo) rzymskiej z głową Jowisza. Element ma około 70 mm szerokości i pierwotnie był przymocowany do drewnianej tarczy gwoździami – otwory są nadal widoczne. Obiekt odkryty w Brytanii.
Ballista quadrirotis jest bronią, jaką mogły wykorzystywać rzymskie wojska. Informacje o tej broni pojawiają się w anonimowym dziele „De rebus bellicis” z IV-V wieku n.e. i przedstawiają broń jako balistę zamontowaną na czterokołowym wozie i ciągnięto przez konie, co umożliwiało jej mobilność na polu bitwy.
Zachowane przedmioty świadczą, że antyczni Rzymianie byli doskonałymi rzemieślnikami, pracującymi na różnego rodzaju materiałach: od skóry, tkanin, drewna po metal i szkło.
Mózg mężczyzny zamienił się w szkło pod wpływem gorącej chmury popiołu z Wezuwiusza. Prawie 2000 lat po śmierci młodego mężczyzny w wybuchu wulkanu Wezuwiusza naukowcy odkryli, że jego mózg został zachowany, gdy zamienił się w szkło w niezwykle gorącej chmurze popiołu.
Rzymska szklana kamea, która ukazuje górną część bogini Wenus Anadyomene (wynurzającej się z morza) dotykającej swoich włosów. Artefakt znajduje się w The British Museum.
W Baalbek znajduje się jeden z najbardziej imponujących kamieniołomów starożytności, znany przede wszystkim z gigantycznych bloków kamiennych, takich jak „Kamień Ciężarnej Kobiety” (Hajjar al-Hibla). Największy z nich waży około 1000 ton i jest jednym z najcięższych obrobionych kamieni na świecie. Rzymianie wykorzystali podobne bloki do budowy monumentalnej świątyni Jowisza w Baalbek, jednego z największych kompleksów świątynnych imperium.
Pyksis to cylindryczne naczynie z pokrywką, używane w starożytnej Grecji i Rzymie do przechowywania biżuterii, kosmetyków, perfum, a nawet trucizn. Początkowo wykonywane z drewna bukszpanowego (gr. pyksos – bukszpan), z czasem zaczęto je tworzyć z ceramiki, srebra, złota, masy perłowej, skorupy żółwia czy kości słoniowej.
Agrypa Postumus (12 p.n.e. – 14 n.e.) urodził się jako Marek Wipsaniusz Agrypa Postumus i był synem Marka Agrypy – słynnego wodza Oktawiana Augusta – oraz Julii, córki cesarza.
Kanał Koryncki, który dziś łączy Morze Jońskie z Morzem Egejskim, był marzeniem budowlanym już w starożytności. Kanał Koryncki ma ogromne znaczenie strategiczne i ekonomiczne, ponieważ umożliwia uniknięcie opływania całego Peloponezu. Co więcej, w czasach antycznych opłynięcie Peloponezu było trudne i niebezpieczne ze względu na trudne warunki pogodowe i silne prądy morskie. Jak przekazują źródła antyczne, plany budowy kanału próbowali zrealizować Rzymianie, którzy ponoć za rządów cesarza Nerona (54-68 n.e.), podjęli próbę jego wykopania w 67 roku n.e.
W świecie starożytnej wojskowości Grecy i Rzymianie doskonalili sztukę oblężniczą, konstruując machiny, które budziły grozę na polach bitew. Jednym z najbardziej fascynujących wynalazków tamtych czasów był polybolos – broń, którą można nazwać pierwowzorem nowoczesnych karabinów maszynowych.