Ciekawostki starożytnego Rzymu (Postaci)

Sekstus Juliusz Frontyn (Sextus Iulius Frontinus) był rzymskim żołnierzem, politykiem (pretor, konsul), namiestnikiem Brytanii w latach 74-78 n.e., zarządcą akweduktów (curator aquarum) w Rzymie i pisarzem. Żył w latach ok. 35-103 n.e.

Kwintus Fulwiusz Flakkus (Quintus Fulvius Flaccus) był synem czterokrotnego konsula o tym samym nazwisku. W 182 r p.n.e został pretorem w Hiszpanii, gdzie odniósł szereg zwycięstw nad ludem Celtoiberów. W 179 r p.n.e, został konsulem w Rzymie, a w 174 został wybrany cenzorem.

Kasjusz Cherea był rzymskim żołnierzem służącym w armii rzymskiej w trakcie walk w Germanii. Najbardziej jednak znany jest nam z przekazów Swetoniusza, jako osoba, która zgładziła cesarza Kaligulę, z pobudek osobistych.

„Morwa mąką posypana – to jest właśnie Sulla!”  – tak był wyśmiewany przez szyderczych Ateńczyków¹Lucjusz Korneliusz Sulla. Była to aluzja do jego czerwonej twarzy i chropowatej wysypki, na tle której błyszczały przenikliwe niebieskie oczy. Jak opisuje życie tego rzymskiego wodza Plutarch?

Marcus Fabius Quintilianus (ok. 35- ok. 96) zasłynął swoim dziełem Kształcenie mówcy, na którym wychował się niejeden humanista. Kwintylian uczył retoryki, z której zasłynął w Imperium Rzymskim, ale był także wybitnym pedagogiem. Uczony poruszał problemy, które dotyczą współczesnych ludzi i dlatego jego myśl jest aktualna.

W roku 1900 nieopodal francuskiej miejscowości Nantes dokonano przełomowego odkrycia. Niejaki Felix Chaillou odnalazł tam ponad tysiąc rzymskich monet pochodzących z drugiej połowy III w. Największą uwagę uczonych przykuła jednak jedna wyjątkowa moneta. Unikatowy egzemplarz antoniniana przedstawiający na awersie wizerunek niejakiego Domitianusa, nieznanego wcześniej cesarza-uzurpatora.

Cyniczne wykorzystywanie wiary współobywateli w celu osiągnięcia własnych celów politycznych nie jest cechą właściwą tylko dzisiejszym politykom. Już w najdawniejszych okresach znajdujemy przykłady osób stosujących podobne praktyki. Jedną z takich osób był Scypion Afrykański Starszy (236-183 p.n.e.), o którym wiemy, dzięki przekazom Polibiusza, że przynajmniej dwukrotnie dopuścił się podobnych zabiegów.

Marek Antoniusz to wódz i polityk rzymski. Żył w latach 82-30 p.n.e. Znany jest przede wszystkim ze swojej współpracy z Cezarem, związku z Kleopatrą i bitwy pod Akcjum.

Po przywróceniu tronu królowi Armenii Tigranesowi II Pompejusz Wielki zabrał ze sobą do Rzymu jego syna – również Tigranesa. Najpierw umieścił go u siebie w domu potem – u pretora Lucjusza Flawiusza.