Oktawian August nałożył na członków stanu senatorskiego oraz wyższych rangą ekwitów (equites inlustres) zakaz wjazdu do prowincji Egipt bez uzyskania jego wyraźnej zgody oraz ustanowił prefektem Egiptu ekwitę, a nie senatora (jak było przyjęte w pozostałych prowincjach).
Historycy spierają się, co dokładnie popchnęło go do tej decyzji, ale istnieją przynajmniej dwa powody. Po pierwsze, gdyby jakiś senator przejął kontrolę nad Egiptem, mógłby szantażować cesarza, a nawet wywołać w Italii głód – Egipt jako ‘spichlerz’ Rzymu był głównym dostawcą ziarna dla całego imperium.
Po drugie, ze względu na egipskie zwyczaje i tradycję traktowania władcy jak boga, cesarz mógł chcieć zapobiec konfliktowi z senatorami. Gdyby senatorowie zorientowali się na własne oczy, jak Egipcjanie wielbią cesarza-faraona, mogliby uznać to za zbyt daleko idące odstępstwo od fasady jaką był oficjalny status cesarza jako wykonawcy woli senatu. Taka sytuacja groziła buntem senatorów i być może cesarz wolał zapobiec jej z powodu obaw o własną władzę.
