Rozdziały
Namioty w użyciu były już w czasach antycznych. Antyczni Rzymianie wykorzystywali je głównie w obozach marszowych (castra aestiva), które rozbijano w trakcie kampanii wojskowych każdego dnia. Dużo informacji o ich konstrukcji zawdzięczamy wykopaliskom w Vindolanda, w okolicach muru Hadriana w Anglii, gdzie też zachowały się materiały skórzane.
Informacji o stosowaniu namiotów przez Rzymian na wojnie dostarczają nam także reliefy z kolumny Trajana w Rzymie, gdzie przedstawiono wybrane momenty wojny dackiej.
Namiot contubernium
Namioty przede wszystkim kojarzone są z contubernium – najmniejszą zorganizowaną jednostką w armii rzymskiej, która składała się z ośmiu legionistów. Żołnierze takiej jednostki nazywani byli contubernales. W rzeczywistości, w jednostce znajdowały się dwie dodatkowe osoby – służący lub niewolnicy, którzy zajmowali się pakowaniem lub gotowaniem. Oficjalnie nie byli jednak wliczani w skład jednostki. Warto nadmienić, że żołnierzy biorących udział w kampanii określano terminem sub pellibus („pod skórą”), z racji na skórzane namioty, w których nocowali.
Każde takie contubernium posiadało własny namiot, który miał mniej więcej 3 m szerokości i 1,5 m wysokości. Namiot przewożony był przez muła, przypisanego do oddziału. Zwierzę niosło na swoim grzebiecie: dwa maszty namiotowe, złożony skórzany namiot, kołki, liny, dwa kosze (używane do wykopywania rowu obozowego), narzędzia do kopania, mały kamienny młynek do mielenia zboża i dodatkowe jedzenie.
Tak jak zostało wspomniane w namiocie mogło się zmieścić do 10 osób oraz ubrania lub przydatniejsze rzeczy, które trzeba było chronić przed deszczem. Inne przedmioty i uzbrojenie znajdowało się za namiotem. Namiotów contubernia było dużo, w związku z tym z pewnością do siebie przylegały w obozie. Namioty należące do centurii znajdowały się w jednym rzędzie, a na końcu znajdował się namiot centuriona o względnie podobnych wymiarach.
Namiot kadry oficerskiej
Namioty oficerów miały taką samą szerokość, jednak były wyższe i umożliwiały centurionom pozostanie w pozycji wyprostowanej (2,4 m wysokości). Ze względu na wysokość namioty centurionów wymagały więcej przestrzeni, gdyż liny mocujące musiały dalej sięgać do ziemi.
Namiot dowództwa
Namioty, w których przebywała i spała kadra dowódcza były o wiele większe. Szerokość takiego namiotu sięgała około 3,5 m szerokości oraz ponad 3,6 m wysokości. Co więcej, namioty takie posiadały wyposażenie oraz udogodnienia niedostępne dla żołnierzy. Ciężkie skórzane pokrycie oraz długie kije wspierające wymagały zaangażowania dwóch lub więcej mułów oraz wozu.
