Luna („Księżyc”) była to rzymska bogini Księżyca; utożsamiana z grecką Selene. Często Luna ukazywana była jako kobiece dopełnienie boga Sol („Słońce”). Luna przedstawiana jest także jako jedna z trzech bogini (diva triformis) obok Prozerpiny i Hekate.
Pierwotnie była bóstwem sabińskim. Sprowadzenie jej kultu do Rzymu (równocześnie z kultem Sola) przypisywano Tytusowi Tacjuszowi. Wcześniej utożsamiano ją z italską i rzymską Dianą.
Wzniesiono dla niej kilka świątyń, z których najbardziej doniosła znajdowała się na Awentynie. W jej sanktuarium na Palatynie (gdzie czczono ją pod przydomkiem Noctiluca – „Świecąca Nocą”) każdego wieczoru zapalano światło ku jej czci.
W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Selene, to jest w świetlistej szacie, z półksiężycem, na rydwanie zaprzężonym w dwa konie lub woły (biga). Oprócz Luny, rydwanem jeździł bóg Słońce. Sol zasiadał dla odmiany w cztero-konnym rydwanie (quadriga).
