Dynastia konstantyńska

Dynastia rzymska panująca od roku 305 do 363 n.e. Jej założycielem był Konstancjusz I Chlorus.
Konstancjusz karierę zrobił w wojsku. Adoptowany został 1 marca 293 roku n.e. przez cesarza Maksymiana. Wybrany na cesarza 1 maja 305 roku n.e. Zginął w wyprawie przeciwko Piktom i Szkotom w Eboracum (dzisiejszy York) 25 lipca 306 roku n.e.

Na terenie swojego panowania jako jedyny nie wprowadzał w życie antychrzescijańskich edyktów Dioklecjana. Uważa się, że był on wyznawcą boga Słońce, nie uznawał pozostałych pogańskich bogów.

Dynastia upadła wraz ze śmiercią Juliana Apostaty, który zginął w czasie wojny z Persami w 363 roku n.e. Nazwa dynastii pochodzi od imienia jej największego członka, Konstantyna Wielkiego, który od 324 roku n.e. aż do swojej śmierci w 337 roku n.e. był jedynym władcą imperium.

Dynastia Konstantyńska niekiedy jest także nazywana Neoflawijską, ze względu na fakt, iż każdy władca z tej dynastii nosił imię Flavius, tak jak cezarowie dynastii Flawiuszów z końca I wieku n.e.

Konstancjusz I Chlorus

Gaius Flavius Constantius (250 – 306 n.e.)

Panował od 305 do 306 roku n.e.

Adoptowany 1 marca 293 roku n.e. przez cesarza Maksymiana.

Na terenie swojego panowania jako jedyny nie wprowadzał w zycie antychrześcijańskich edyktów Dioklecjana. Uważa się, że był on wyznawcą boga Słońce i nie uznawał pozotałych pogańskich bogów.

Zginął w wyprawie przeciwko Piktom i Szkotom w Eboracum (dzisiejszy York) 25 lipca 306 roku n.e.

Biografia Konstancjusza I Chlorusa

Konstantyn I Wielki

Gaius Flavius Valerius Constantinus (272 – 337 n.e.)

Panował od 306 do 337 roku n.e.

Został obwołany cesarzem przez wojska w zachodniej części imperium. Po kilku latach walk Konstantyn, przy pomocy Licyniusza panującego we wschodniej części imperium, pokonał ostatecznie Maksencjusza. Stało się to w bitwie przy Moście Mulwijskim w roku 312 n.e. Od tego czasu Konstantyn i Licyniusz rządzili wspólnie.

W roku 313 n.e. podczas spotkania w Mediolanie wydał wraz z Licyniuszem tzw.edykt mediolański dający swobodę wyznania chrześcijanom.

W wyniku konfliktu Licyniusz został pokonany i zabity w 324 roku n.e. i od tej pory Konstantyn rządził z synami. Jego politykę charakteryzowała kontynuacja działalności Dioklecjana.

Biografia Konstantyna Wielkiego

Konstantyn II

Flavius Claudius Constantinus (317 – 340 n.e.)

Panował od 337 do 340 roku n.e.

Przyjął wraz z braćmi tytuł augustus i objął rządy nad Brytanią, Galią i Hiszpanią.

Niezadowolony z podziału wyruszył na najmłodszego brata Konstansa. W wojnie o posiadłości terytorialne (Italia i Afryka) jego wojska wpadły w pułapkę, on sam zginął w bitwie pod Akwileją.

Biografia Konstantyna II

Konstans I

Flavius Iulius Constans (320 – 350 n.e.)

Panował od 337 do 350 roku n.e.

Przyjął wraz z braćmi tytuł augustus i objął rządy nad Italią, północną Afryką i częścią ziem bałkańskich.

Wykazał się znacznym talentem dowódczym. W 338 roku n.e. przekroczył Dunaj i pokonał Sarmatów. Do roku 340 n.e. rządził wspólnie z bratem Konstantynem II, później jednak stoczył z nim zwycięską wojnę.

W 343 roku n.e., jako ostatni cesarz rzymski, odwiedził Brytanię.

Biografia Konstansa I

Konstancjusz II

Flavius Iulius Constantius (317 – 361 n.e.)

Panował od 337 do 361 roku n.e.

Przyjął wraz z braćmi tytuł augustus i objął rządy nad Egiptem, Syrią, Azją Mniejszą i Tracją. Walczył z królem Persów Szapurem II.

W marcu 351 roku n.e. mianował swojego kuzyna Konstancjusza Gallusa współwładcą. Jako cesarz był rzecznikiem arianizmu.

Zmarł śmiercią naturalną w miejscowości Mobsukrene. Na łożu śmierci jako następcę wyznaczył swojego przeciwnika Juliana Apostatę.

Biografia Konstancjusza II

Julian Apostata

Flavius Claudius Iulianus (331 lub 331 – 363 n.e.)

Panował od 361 do 363 roku n.e.

Intronizowano go poprzez podniesienie na tarczy, co potem stało się regułą w Cesarstwie Rzymskim jak i Bizantyjskim.

Julian był ostatnim cesarzem wyznającym religię dawnych Rzymian. Jego dążenia do osłabienia i wyrugowania chrześcijaństwa z Imperium Rzymskiego, oraz ponowne podniesienie tradycyjnej religii starożytnych Rzymian do rangi religii państwowej przyniosły mu niepochlebne opinie historyków chrześcijańskich. Zginął w czasie wojny z Persami w 363 roku n.e.

Biografia Juliana Apostaty

Genealogia dynastii konstantyńskiej (Stemmata)

• Konstancjusz I Chlorus (Constantius I Chlorus) – cesarz rzymski od 305 do 306 roku n.e.
  • Związek Konstancjusza Chlorusa i Flawii Julii Heleny
    • Konstantyn I – cesarz rzymski od 306 do 337 roku n.e.
      • Związek Konstantyna I i Minerwiny
        • Kryspus (Crispus) – cesarz rzymski od 317 do 326 roku n.e. Zamordowany z rozkazu ojca w 326 roku.
      • Związek Konstantyna I i Fausty
        • Konstantyna, matka Hannibalianusa i Konstancjusza Gallusa
        • Konstantyn II (cesarz rzymski od 337 do 340 roku n.e.)
        • Konstancjusz II (cesarz rzymski od 337 do 361 roku n.e.)
          • Brak dzieci ze związku Konstancjusza II i pierwszej żony, córki Juliusza Konstancjusza (bez imienia)
          • Brak dzieci ze związku Konstancjusza II i Euzebii
          • Związek Konstancjusza II i Faustyny
            • Flavia Maxima Faustina Constantia, żona Gracjana (cesarz od 367 do 383 n.e.)
        • Konstans I
        • Helena, żona Juliana (znanego jako Julian Apostata; cesarz rzymski od 361 do 363 n.e.)
  • Związek Konstancjusza Chlorusa i Flawii Maximiany Teodory
    • Dalmacjusz (cesarz rzymski od 335 do 337 roku n.e.)
      • Małżeństwo z nieznaną kobietą
        • Dalmacjusz
        • Hannibalianus, mąż Konstantyny
    • Juliusz Konstancjusz
      • Związek Juliusza Konstancjusza i and Galli
        • syn, zginął w czasie imperialnych czystek w 337 roku n.e.
        • córka, pierwsza żona Konstancjusza II
        • Konstancjusz Gallus (cezar Wschodu od 351 do 354 roku n.e.)
          • Brak dzieci ze związku Konstancjusza Gallus i Konstantyny
      • Związek Juliusza Konstancjusza i Bazyliny
        • Julian (znany jako Julian Apostata; cesarz rzymski od 361 do 363 n.e.)
          • Brak dzieci ze związku Juliana i Heleny, córki Konstantyna I
    • Hannibalianus (musiał zginąć przed imperialnymi czystkami z 337 roku n.e., ponieważ nie ma go wśród ofiar tego wydarzenia)
    • Anastazja
    • Flavia Iulia Constantia, żona Licyniusza (cesarz rzymski od 308 do 324 roku n.e.)
    • Eutropia
      • Związek Eutropii i Viriusa Nepotianusa
        • Nepocjan

Drzewo genealogiczne dynastii konstantyńskiej

Dynastia Konstantyńska

Przeczytaj więcej

Konstancjusz II Julian Apostata Konstancjusz I Chlorus Konstantyn I Wielki Dioklecjan