Mieszkańcy starożytnego Rzymu posiadali boginię kanałów ściekowych, boga toaletowego oraz boga ekskrementów.
Boginią kanałów była niejaka Cloacina (od słowa cloaca), która została zapożyczona do rzymskiego panteonu od Etrusków. Cloacina była opiekunką największego kanału ściekowego Rzymu – Cloaca Maxima. Na jej cześć wzniesiono – na polecenie władcy Tytusa Tacjusza – ołtarz w królewskiej toalecie. Modlono się do niej w przypadku zatkania się kanałów lub ich wylania. Później jej kult powiązano z boginią Wenus, tworząc ołtarz na cześć Venus Cloacina na Forum Romanum.
Rzymskim bogiem toalet był z kolei niejaki Crepitus, którego proszono o wsparcie w przypadku wzdęć, zaparć lub biegunki. Modlono się także do Stercutiusa (od słowa stercus czyli „odchody”), boga odchodów. Szczególnie często zwracali się do niego o wsparcie rolnicy, którzy nawozili pola. Często go wiązano także z Saturnem – rzymskim bogiem rolnictwa.
Chrześcijanie szczególnie źle odnosili się do kultu Stercutiusa, który krytykował m.in. Augustyn z Hippony, w V wieku n.e.
