Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Marek Aureliusz (121-180 n.e.) uważany jest za jednego z najlepszych, jak nie najlepszego cesarza Rzymu. Nazywany „filozofem na tronie” prowadził rozważne rządy w duchu stoicyzmu, z poszanowaniem senatu. W 175 roku n.e. doszło do buntu Awidiusza Kasjusza – jego zaufanego wodza – co było dużym szokiem dla Rzymian.
Życie entuzjastów strategii czasu rzeczywistego nie jest ostatnimi czasy usłane różami. Czołowi producenci gier od kilku już lat wyraźnie zaniedbują ten gatunek, a liczbę nowych tytułów, których premiera odbiła się ostatnio szerszym echem można policzyć na palcach jednej ręki.
W historii powszechnej utwierdziło się przekonanie, że Rzym został założony w 753 roku p.n.e. przez legendarnego króla Romulusa, który według Rzymian był synem Marsa – boga wojny oraz kapłanki bogini Westy, która wywodzić się miała z rodu samego Eneasza. Co do daty powstania Rzymu nie byli przekonani do końca sami starożytni. Co więcej, archeolodzy i badacze przeprowadzili swoje własne próby określenia, kiedy założono „Wieczne Miasto”.
Rzymski legion (legio) był tak zorganizowany, aby zapewnić maksymalną efektywność nie tylko na poziomie całego legionu, ale i poszczególnych jego jednostek. W tym celu powstała ścisła struktura dowództwa oraz dokładny podział na poszczególne jednostki, co wynikało w dużej mierze z długiej ewolucji armii rzymskiej na przestrzeni dziejów.
W starożytnym Rzymie pojawiły się instytucjonalne mechanizmy do określenia, czy prawo niższe pozostawało w zgodności z prawem wyższym. Okazuje się, że niektóre rzymskie rozwiązania proceduralne przypominały współczesną doktrynę sądowej kontroli prawa.
Trzecia żona Marka Antoniusza. Kobieta, która wydała wyrok na Cycerona. Przyczyniła się do spalenia budynku rzymskiego senatu. Kazała bić monety ze swoim wizerunkiem, stanęła na czele legionów. Odważyła się rzucić wyzwanie samemu Oktawianowi Augustowi.
Opowiadanie Pani Joanny Morgan – pasjonatki kultury antycznej – która w wolnych chwilach pisze opowiadania umiejscowione w świecie antycznego Rzymu. Jak twierdzi autorka, opowiadanie jest „rezultatem badań, jakie poświęciłam wydarzeniom z 44 r. p..e., w szczególności sylwetkom konspiratorów, ich rodzinom, wzajemnym sojuszom.
Antyczny Rzym od początków swojego istnienia składał się z dwóch warstw społecznych – patrycjuszy oraz plebejuszy; odpowiednio stanu wyższego i niższego. Brak wpływu na decyzje państwa oraz wykorzystywanie plebsu przez patrycjuszy doprowadziło do tzw. secesji plebejuszy, która miała miejsce w historii Rzymu pięć razy.
Zapraszam do przeczytania fragmentu prologu najnowszej książki: „Wespazjan. Rzymskie Furie” – 7 tomu fantastycznej powieści historycznej, opowiadającej losy rzymskiego wodza oraz cesarza, założyciela dynastii flawijskiej – Wespazjana. Wydawcą pozycji jest Dom Wydawniczy REBIS.
Zgodnie z przekazem Seneki Młodszego, dnia 5 lutego roku 63 n.e.1 w okolicach Wezuwiusza doszło do silnego trzęsienia ziemi. Jak się potem okazało był to sygnał o wzmożonej aktywności wulkanu i zapowiedź znacznie gorszego kataklizmu, który w 79 roku n.e. zniszczył m.in. Pompeje i Herkulanum.
