Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Wibia Perpetua żyła na przełomie II i III wieku n.e. Pochodziła z bogatego domu rzymskiego, a jej rodzice wyznawali różne wyznania: ojciec był poganinem, matka chrześcijanką. Wibia do historii przeszła jako męczennica chrześcijańska z Kartaginy.
Gajusz Werres był przykładem niegodziwego i chciwego namiestnika rzymskiego, który w trakcie pełnienia swojego urzędu (73-71 p.n.e.) na Sycylii dopuścił się niezliczonej ilości kradzieży dzieł sztuki, oszustw podatkowych czy spekulowania cenami zboża.
Według antycznych źródeł Lucjusz Korneliusz Sulla, po przejęciu pełni władzy pod koniec roku 82 p.n.e., rozpoczął niezwykle krwawe proskrypcje opozycji i swoich wrogów, które pochłonęły blisko 3000 osób. Majątek ich był konfiskowany i oddawany stronnikom Sulli. Według panujących plotek Sulla kazał zabitym ofiarom odcinać głowy i ustawić je jako trofea w atrium swojego domu.
Zgodnie z przekazem antycznych źródeł zdobycie Wejów przez Rzym w roku 396 p.n.e. było ważnym wydarzeniem dla społeczności rzymskiej. Weje znajdowały się zaledwie 16 km na północ od „Wiecznego Miasta” i stanowiły realne zagrożenie w regionie.
Helwidiusz Pryskus był rzymskim filozofem stoickim i politykiem żyjącym w I wieku n.e. Helwidiusz znany był ze swojego umiłowania dla wartości republikańskich i niechęci wobec cesarzy.
Tacyt przekazuje nam, że w roku 21 n.e., w trakcie panowania cesarza Tyberiusza, w senacie został oskarżony poeta Klutoriusz Priskus. Zarzucono mu, że podczas choroby syna cesarza – Druzusa Młodszego – ułożył pieśń żałobną (carmen), w której opłakiwał spodziewaną śmierć mężczyzny.
Według przekazu Plutarcha Pyrrus w trakcie powrotu ze swoją armią z Sycylii do Italii, musiał się mierzyć z oddziałami Mamertynów, które zajadle go atakowały. Ponoć Pyrrus, jak to miał zawsze w zwyczaju, aktywnie brał udział w walkach. Nieszczęśliwie jednak otrzymał cios w głowę i musiał się wycofać z pola bitwy. Wówczas jeden z potężnych wojowników mamertyńskich zaczął drwić z króla Epiru, chcąc go w ten sposób sprowokować do pojedynku.
Pod koniec lat 80. I wieku n.e. Rzymianie prowadzili walki z plemieniem Daków, które pod wodzą Diurpaneusa zadało legionom rzymskim dwie klęski. Obawa o utratę prestiżu Rzymu, spowodowała że Domicjan wycofał się z dalszych planów podboju Brytanii i skupił na granicy nad Dunajem.
W dziele Factorum et dictorum memorabilium libri novem Waleriusza Maksumusa możemy zapoznać się z postaciami i zachowaniami, które autor wyróżnił w kontekście przyzwoitości i godnego życia.
Pomimo wielkiego zwycięstwa pod Kannami w 216 roku p.n.e. Hannibal wciąż, aby pokonać Rzymian, potrzebował wsparcia zarówno materialnego jak i wojskowego. W tym celu Hannibal, jeszcze przed bitwą, wysłał do Kartaginy swojego młodszego brata Magona, który miał negocjować wysłanie dodatkowych oddziałów do Italii.
