Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W 15 roku rzymska wyprawa karna, dowodzona przez Aulusa Cecynę, wracająca do baz nad Renem, została otoczona przez Germanów. Legioniści, mimo że byli świetnie zdyscyplinowani, byli również bardzo przesądni i szybko skojarzyli fakty.
Pliniusz Starszy w swoim dziele „Historia naturalna” przedstawia nam ciekawą historię o kruku, który cieszył się olbrzymim poważaniem przez Rzymian. Ptak żył w czasie panowania cesarz Tyberiusza; jako pisklę wypadło z gniazda, które znajdowało się na świątyni Kastora i Polluksa, i spadło na okoliczny warsztat szewski.
Pliniusz Starszy przekazuje nam w swoim dziele „Historia naturalna” ciekawą historię, która miała być zwiastunem zwycięstwa Oktawiana w wojnie z Sekstusem Pompejuszem, synem wielkiego wodza Pompejusza Wielkiego.
Pliniusz Starszy w swoim dziele „Historia naturalna” przedstawia wiele niesamowitych historii o przyjaźni zwierząt i ludzi. W księdze IX przeczytać możemy m.in. o tym, że delfin jest zwierzęciem przyjaznym człowiekowi, a dowodem na to jest przytoczona historia chłopca z biednej rodziny w Bajach.
W 58 roku p.n.e. Publiusz Klodiusz korzystając ze swoich uprawnień trybuna ludowego nakazał zamknięcie straganów i zatrzymanie handlu w obrębie Rzymu. Był to pierwszy krok na drodze do wprowadzenia w Rzymie iustitium – tj. stanu wyjątkowego.
Marek Porcjusz Katon Licynianus był jednym z synów słynnego Katona Starszego zwanego Cenzorem, który zasłynął ze swojej bezwzględnej postawy wobec Kartaginy oraz niezwykle surowego podejścia do życia. Licynianus urodził się w 192 roku p.n.e. i był przykładem młodego Rzymianina, który wywodził się z wyższych warstw społecznych. Jako, że jego ojciec był zasłużonym żołnierzem dla Republiki, rzymska tradycja nakazywała, aby syn poszedł w jego ślady.
Kiedy Ktesibios, aleksandryjski matematyk z III w. p.n.e. konstruował swoje hydraulis, pierwsze w dziejach organy wodne, z pewnością nikt nie wróżył mu wielkich sukcesów. Instrument, będący w zamyśle syringą o mechanicznym zadęciu, z początku funkcjonował jedynie jako techniczna ciekawostka. Wystarczył jednak upływ dwóch wieków, by muzyka płynąca z metalowych piszczałek zrobiła śródziemnomorską karierę – o muzyce organowej z aprobatą wspomina już sam Cyceron (Tusc. III. 43).
Appiusz Klaudiusz Caecus („Ślepy” – przydomek otrzymał z racji utraty wzroku pod koniec życia) był rzymskim politykiem i mężem stanu, żyjącym między IV a III wiekiem p.n.e. Należał do bogatej i wpływowej rodziny. W swoim życiu pełnił wiele funkcji; był: edylem kurulnym, kwestorem, trybunem wojskowym, konsulem, cenzorem, pretorem, dyktatorem oraz interrexem (w przypadku braku konsulów). Ze względu na swoje dokonania na rzecz Republiki cieszył się dużym poważaniem w ojczyźnie.
Publiusz Wediusz Pollio był rzymskim ekwitą i przyjacielem pierwszego cesarza Oktawiana Augusta. Jego ojciec był wyzwoleńcem, a on sam dorobił się olbrzymiego majątku, zarządzając w jego imieniu prowincją Azja. M.in. posiadał olbrzymią willę nad Zatoką Neapolitańską, w której powstała hodowla drapieżnych muren, którym na pożarcie rzucał nieposłusznych lub popełniających błędy niewolników. Jego brutalne zwyczaje były znane w całym Rzymie i niezwykle oburzały społeczeństwo.
Według przekazu Swetoniusza, kiedy Juliusz Cezar w roku 49 p.n.e. przekroczył Rubikon, zdecydował się wystąpić na wiecu przed swoimi żołnierzami i przemówić do nich, aby udowodnić swoje racje.
