Ciekawostki starożytnego Rzymu (Wydarzenia)

Samobójstwo Katona Młodszego (95 – 46 p.n.e.), zagorzałego przeciwnika Juliusza Cezara i przedstawiciela stronnictwa optymatów (arystokracji rzymskiej), było próbą zachowania honoru w obliczu porażki w wojnie z Cezarem. W 46 roku p.n.e., po klęsce wojsk Pompejusza i senatorów republikańskich w wojnie domowej z Juliuszem Cezarem, Katon wycofał się do miasta Utyka (w obecnej Tunezji) w Afryce Północnej. Zdając sobie sprawę, że Cezar zbliża się, i nie chcąc poddać się ani prosić o łaskę, podjął decyzję o samobójstwie jako akcie sprzeciwu wobec tyranii.

Tytuł praefectus Judeae przysługiwał rzymskim namiestnikom Judei od 6 roku n.e. Wtedy to po odsunięciu syna Heroda Wielkiego – etnarchy Samarii, Idumei i Judei – Heroda Archelaosa (4 r. p.n.e. – 6 r. n.e.)¹ od władzy i przystąpieniu Kwiryniusza do realizacji spisu powszechnego, zarządzonego przez cesarza Oktawiana Augusta wybuchły rozruchy. Wykorzystał je Juda Galilejczyk, który stanął na czele powstania przeciw Rzymowi i założył wraz z faryzeuszem Sadokiem stronnictwo zelotów². Sam zginął podczas trwania tegoż powstania.