Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Wszelkie najnowsze informacje o odkryciach ze świata antycznych Rzymian.
Zachęcam do podsyłania wszelkich nowości oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości. Staram się wyszukiwać materiały wszędzie, ale wiadomym jest, że nie wszystko zostanie przeze mnie zauważone.
Wykopaliska z rzymskiego forum dowodzą, że miasto może sięgać swoimi korzeniami aż 900 roku p.n.e. Naukowcy wykorzystując najnowsze technologie odkryli mury zrobione z pewnego rodzaju wapnia. Znaleziono także fragmenty ceramiki i ziaren.
Najnowsze badania starożytnych osadów z okolic Rzymu potwierdzają, że mieszkańcy Wiecznego Miasta pili wodę zatrutą ołowiem. 30 lat temu pochodzący z Nigerii geochemik Jerome Nriagu opublikował na łamach magazynu New England Journal of Medicine artykuł, w którym stwierdził, że ogromny wpływ na upadek Rzymu miało masowe zatrucie ołowiem mieszkańców Wiecznego Miasta.
Brytyjscy naukowcy odkryli nowe fragmenty muru granicznego, co dowodzi, że stolica Imperium była większa niż wcześniej myślano. Odkrycia muru dokonano w Ostii. Naukowcy uważali, że Tyber stanowił północną granicę Ostii, jednak to odkrycie udowodniło, że mur ciągnął się dalej za rzekę.
W sierpniu 79 roku Pompeje przykryła gruba warstwa osadów wulkanicznych. Zginęło 16 tysięcy ludzi. Naukowcy spierają się do dziś, co tak naprawdę spowodowało ich śmierć.
Grupa naukowców odkryła ciekawe znalezisko w jednej ze świątyń egipskich. Płaskorzeźba wykonana na kamiennej ścianie ukazuje cesarza Klaudiusza ubranego jak egipski faraon w mocno zdobioną koronę. Na rzeźbie cesarz, panujący w latach 41-54 n.e., wznosi do góry ogromny drąg zwieńczony półksiężycem. Obraz ukazuje także ośmiu mężczyzn, każdy noszący czapkę z dwoma ptasimi piórami, którzy wspinają się na pale podpierające.
Zachowane pod wulkanicznym pyłem zabytki Pompejów, miasta dotkniętego wybuchem Wezuwiusza w 79 roku n.e., są zagrożone przez włoską biurokrację oraz silne opady deszczu. Miasto odkryte zostało przez archeologów w XVIII wieku i po dziś dzień jest niepowtarzalnym źródłem wiedzy o życiu codziennym Rzymian.
Archeolodzy twierdzą, że odkryli starożytną szkołę gladiatorów w okolicach byłego Carnutum (obecny Wiedeń, Austria). Miejsce pełne jest kamieni, z widocznymi resztkami areny treningowej oraz term. Kompleks treningowy gladiatorów odkryto nie poprzez wykopaliska, a poprzez zastosowanie techniki teledetekcyjnej. Poprzez te badania udało się badaczom uzyskać trójwymiarowy obraz szkoły.
Antyczni Rzymianie stosowali ołowiane rury do przechowywania świeżego pożywienia. Teraz wiemy, że to tylko jeden z wielu przykładów rzymskiego geniuszu inżynieryjnego. Dokładniej rzecz ujmując, to zbiornik na ryby.
Według nowych badań, czaszki i resztki ciał znalezione w centrum Londynu mogły należeć do rzymskich gladiatorów, jeńców wojennych i przestępców. Resztki należały do około 40 mężczyzn, głównie w wieku 25-35 lat, którzy zginęli w latach 120-160 n.e. Jak wskazuje Rebecca Redfern, kurator i bioarcheolog z Muzeum w Londynie, czaszki posiadają liczne złamania policzkowe, ślady po użyciu tępych i ostrych broni oraz po dekapitacji.
Naukowcy podkreślają w najnowszym wydaniu „Journal of Archaeological Science”, że dzieci płci żeńskiej nie stanowiły zdecydowanej większości w tym przypadku. Zwykło się uważać, że przy narodzinach Rzymianie oszczędzali częściej męskiego potomka, co wynikało z oczywistej nierównowagi płci w tym czasie.
