Pluton (Pluto) był bogiem świata podziemnego i umarłych oraz wszelkiego podziemnego bogactwa: kruszców i nasion rzucanych w ziemię.
Jego nazwa wzięła się od greckiego słowa plutos („bogactwo”). Imię to nadane mu zostało ze względu na niezmierzone bogactwa świata podziemnego.
Utożsamiany był z greckim Hadesem.
Jego żoną była Prozerpina (Proserpina), odpowiedniczka greckiej Persefony. Była ona boginią kiełkującego zboża, córką Ceres i jej brata Jowisza. Z mitologii greckiej Rzymianie przejęli znany mit o jej uprowadzeniu przez Plutona, brata Jowisza i Ceres. Pluton uprowadził boginię, pod wpływem strzały Amora, ze sobą do swojego królestwa podziemi, w celu pojmania jej za żonę. Odtąd stała się królową świata podziemnego.
Rzymianie nie postrzegali Plutona jako boga podziemi, a raczej jako istotę wyższą dającą złoto, srebro i inne dobra podziemia. Uważano, że jako jedyny bóg nie zwracał uwagi na modlitwy i poświęcane mu ofiary. Był obojętny wobec ludzi i ich losu.
