Rozdziały
Dynastia rzymska panująca od roku 193 n.e. do 235 n.e. Jej założycielem był Septymiusz Sewer.
W wyniku zamordowania Kommodusa, ostatniego z rodu Antoninów, który nie mianował swego następcy, tron stanął otworem dla pierwszego, który siłą zdobędzie Rzym. Tą postacią był Septymiusz Sewer, który pokonał pozostałych pretendentów i poprzez fikcyjną adopcję, „będąc synem” Marka Aureliusza, starał się kontynuować starą dynastię. Sewer jest jednak uważany za ojca nowej dynastii – Sewerów (syryjskiej).
Septymiusz Sewer
Lucius Septimius Severus (146 – 211 n.e.)
W 173 roku n.e. ożenił się po raz pierwszy. Po śmierci żony, latem 187 roku ożenił się z księżniczką syryjską Julią Domną, która urodziła mu dwóch synów: Karakallę i Getę.
W wyniku wojny domowej pokonał konkurentów do tronu: Didiusza Juliusza, Pescenniusza Nigra i Klodiusza Albinusa. W latach 197-199 n.e. pokonał króla Partów w wojnie partyjskiej i utworzył na zdobytych terenach nową prowincję Mezopotamię. Mianował swojego syna Karakallę współcesarzem. Wprowadził monarchię militarną.
Zmarł podczas wyprawy do Brytanii roku 211 n.e.
Geta
Lucius Publius Septimius Antoninus Geta (189 – 212 n.e.)
Młodszy syn Septymiusza Sewera, brat Karakalli. Od 211 roku n.e. współrządził z bratem.
Zamordowany przez Karakallę w 212 roku n.e.
Karakalla
Marcus Aurelius Antoninus Bassianus (188 – 217 n.e.)
Współrządził z ojcem, a po jego śmierci z bratem Getą. Po jego zamordowaniu samodzielny cesarz rzymski od 212 roku n.e.
W 212 roku n.e. nadał obywatelstwo rzymskie wszystkim mieszkańcom imperium. Despotyczny i okrutny. Czciciel Aleksandra Wielkiego, chciał połączyć Cesarstwo Rzymskie z imperium Partów – w tym celu zażądał ręki córki króla Partów Artabana V. Otrzymując odmowę rozpoczął wojnę z Partami i przyłączył Armenię do imperium jako nową prowincję.
W 217 roku n.e. podczas podróży z Edessy na wojnę został zamordowany przez prefekta pretorianów – Makrynusa.
Makrynus
Marcus Opellius Macrinus (165 – 218 n.e.)
Był prefektem pretorianów za Karakalli. Nie mógł efektywnie sprawować władzy, a krótkie rządy, nie mogły określić jakim był naprawdę władcą. Nie potrafił prowadzić dalej wszczętej przez Karakallę wojny z Partami, mimo że imperium partyjskie znajdowało się w stanie rozkładu. Został pokonany w bitwie pod Nisibis i zmuszony do zawarcia niekorzystnego pokoju.
Został zabity w bitwie z buntownikami 218 roku n.e.
Heliogabal
Marcus Aurelius Antoninus (204 – 222 n.e.)
Matką cesarza była Julia Soaemias – zwolenniczka ogłoszenia go bogiem słońca, czyli Heliogabalem. Została zamordowana przez Heliogabala w 222 roku n.e. Mówiło się, że był nieślubnym synem cesarza Karakalli. W młodym wieku pełnił funkcję arcykapłana boga zwanego w semickim narzeczu „Elah-Gabal”, w mieście Emesa w Syrii. Słynął ze swoich homoseksualno-orgiastycznych zachowań.
W 222 roku n.e. Heliogabal został zamordowany z inicjatywy matki Sewera – Julii Mammei.
Aleksander Sewer
Alexianus Bassianus (208 – 235 n.e.)
Adoptowany w 218 roku n.e. przez małoletniego Heliogabala. W tym samym roku oficjalnie Aleksander został cesarzem rzymskim.
Nowy cesarz próbował zmienić politykę wewnętrzną kraju, dzieląc się władzą z senatem, który u poprzedników miał funkcję fasadową. W rządach dobrą radą wspomagał go dobrze znany ówcześnie prawnik Ulpian. Cesarz uzyskał wspaniały triumf po zwycięstwie nad perskim królem Artakserksem (wojna perska w latach 232-233 n.e.). Dwa lata później wojna wybuchła nad Renem. Po zawarciu ugody w 235 roku n.e. z Germanami po wojnie, został zamordowany przez armię.
Drzewo genealogiczne dynastii Sewerów
Poprzednia dynastia: | Następna dynastia: |
