Ceres lub Cerera, bogini wegetacji i urodzajów. Była w sposób szczególny związana z ziarnem. Posiadała moc dawania wzrostu, a nawet zmartwychwstawania. Rzymianie utożsamiali ją z grecką Demeter, prawdopodobnie od V wieku p.n.e. Córka Saturna i Ops. Siostra, a zarazem kochanką Jowisza, matka Prozerpiny. Jej pozostałe rodzeństwo to: Junona, Westa, Neptun i Pluton.
Poświęcono jej świątynię u podnóża Awentynu, zbudowaną pierwotnie w stylu etruskim, na początku V wieku p.n.e. Świątynia była poświęcona także boskim małżonkom Liberowi i Liberze. Po pożarze w 31 roku p.n.e została ona odnowiona w stylu korynckim. W czasie republiki przechowywano w niej uchwały senatu.
Inna świątynia poświęcona kultowi Ceres to świątynia w Ostii. Wzniesiono ją na planie koła i zachowały się jej spore pozostałości.
Kult Ceres był popularny wśród plebejuszy. Jej święto Cerialia (Ceriales) obchodzono 12 kwietnia, w trakcie których ofiarowano bogini pierwsze snopki zbóż. Ludzie przebierali się w białe stroje, a biedni dostawali poczęstunek na koszt państwa. Jej kult szerzący się zwłaszcza wśród kobiet, zyskał potem pewne rysy mistyczne, chociaż nie w takiej mierze, jak np. misteria eleuzyjskie.
