Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zawsze fascynuje mnie możliwość „dotknięcia” elementów rzeczywistości, które 2000 lat temu towarzyszyły bohaterom moich powieści. Rzymski historyk Swetoniusz pisze o Oktawianie Auguście: „Miał ponadto na pięterku oddzielny pokoik, który nazywał „Syrakuzami”, a z grecka swą „pracownią naukową”, jeśli chciał wykonać coś na osobności lub bez przeszkody”1.
Współczesne zabudowania w mieście Lukka, które tworzą kształt eliptyczny. Domy powstały na fundamencie rzymskiego amfiteatru, idealnie ukazując rozmiar antycznej budowli.
W Kartagenie (południowo-wschodnia Hiszpania) znajdują się pozostałości po murach punickich w Kartagenie, które datowane są na III wiek p.n.e. Naukowcy natrafili na ślady po ogniu, co dowodzi że rzeczywiście miała miejsce tu bitwa i zapewne grabież.
Rzymski kamieniołom piaskowca w Kartagenie (południe Hiszpanii), który był intensywnie wykorzystywany od III p.n.e. do połowy XX wieku. Miejsce to posiada status miejsce historycznego.
Ziemno-drewniana forteca rzymska – Castle Greg – datowana na początek lat 80. I wieku n.e., wybudowana w czasie ekspedycji Juliusza Agrykoli (Gnaeus Julius Agricola).
Cramond Fort to pozostałości po jednym z nielicznych kamiennych rzymskich fortów na Wale Antonina. Położony jest w północno-zachodniej dzielnicy Edynburga, nieopodal rzeki Almond River, w bliskiej odległości zatoki Firth of Forth (Morze Północne).
Po usłyszeniu hasła „najdalsza część Imperium rzymskiego” większość z nas pomyśli zapewne o dzikiej Brytanii lub zdobytej na moment przez Trajana Mezopotamii. Jednak współczesne odkrycia pokazały, że prawda może być inna i bardzo zaskakująca. Mowa tu o rzymskim garnizonie na niepozornych arabskich wyspach – ponad 3900 km od samego Rzymu.
Zachowane pozostałości po akwedukcie rzymskim w antycznym nadmorskim mieście Patara (południowo-zachodnia Turcja). Wodociąg określany jest także jako akwedukt Delikkemer.
Rzymski teatr w Epomanduodurum (obecne Mandeure, we wschodniej Francji). Obiekt datowany na I wiek n.e. W teatrze łącznie mogło przebywać od 15 do 18 tysięcy widzów.