Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Bunt niewolników pod wodzą Spartakusa, w latach 73-71 p.n.e., został ostatecznie zdławiony przez Marka Krassusa i częściowo Pompejusza. Było to największe powstanie niewolników w starożytnym Rzymie. Większość powstańców zginęła w bezpośrednich walkach. Jednak sześć tysięcy jeńców, pochwyconych przez legiony Krassusa, ukrzyżowano na drodze apijskiej od Rzymu do Kapui, gdzie bunt się rozpoczął.
Wąż był często ukazywany w sztuce rzymskiej i biżuterii. Według rzymskich wierzeń utrzymywał on pieczę nad pomyślnością rodziny.
Obok walk gladiatorskich, Rzymianie kochali się także w wyścigach rydwanów. Kibice dzielili się na określone frakcje (factiones), zależnie od kolorów. W Rzymie klasycznie wyróżniano cztery takie fankluby: czerwoni (russata), zieloni (prasina), biali (albata) i niebiescy (veneta).
Litery SPQR można dostrzec na wielu pomnikach, budowlach i sztandarach. Oznaczają one Senatus Populusque Romanus, czyli „Senat i Lud Rzymski”. Wyrazy te były symbolem rzymskiej tożsamości i przynależności, oficjalną nazwę Imperium Rzymskiego, a skrót SPQR do czasu rozpowszechnienia się na to miejsce wizerunku orła, spełniał funkcję godła państwowego.
Pierwszym rzymskim cyrkiem z prawdziwego zdarzenia był Circus Maximus wybudowany na potrzeby wyścigów rydwanów. W 329 roku p.n.e. zostały po raz pierwszy umocowane mety, stajnie i wozownie. Na środku umieszczano posagi bóstw np. Pollentii (Przemożonej Siły), oraz system oznaczanie etapów w postaci wielkich drewnianych jaj – septem ova, które przesuwane na drągu – spina – wyznaczały etap biegu.
Rzymianie wynaleźli kalendarz, który jest w większości przez nas stosowany po dziś. Tzw. kalendarz juliański to kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez astronoma greckiego Sosygenesa i wprowadzony w życie w roku 709 AUC (45 p.n.e.) jako kalendarz obowiązujący w państwie rzymskim.
Uczniowie rzymscy praktykowali pisanie na tabliczkach woskowych, za pomocą ostrego rysika. Mogli oni następnie zmazać wosk i ponownie używać tabliczki. Takie tabliczki były bardzo popularne także w Grecji czy Bliskim Wschodzie. Powszechnie używano ich w administracji, skarbowości i sądownictwie, spisywano na nich rachunki i różnego rodzaju rejestry.
Rzymski system nauczania był w dużej mierze oparty na edukacji Greków. Stąd też nauczycielami rzymskich dzieci byli najczęściej greccy niewolnicy lub wyzwoleńcy. Przykładem Greka, który osiągnął dużo w oświacie rzymskiej był Liwiusz Andronikus (ok. 284 – ok. 204 p.n.e.). W 272 p.n.e. w Tarencie dostał się do niewoli i został, wraz z pozostałymi jeńcami, sprowadzony do Rzymu.
Rzymianie wynaleźli podgrzewane podłogi i centralne ogrzewanie. System nazwali hypocaustum, a był on wykorzystywany był do ogrzewania domów, term publicznych i prywatnych gorącym powietrzem. Słowo dosłownie oznacza „podogień”, od greckiego słowa hypo – poniżej lub pod spodem, i kaiein – spalić lub rozpalić ogień. W centralnym pomieszczeniu pod posadzką ustawiony był piec, który ogrzewał powietrze.
W antycznym Rzymie trepanacja postrzegana była jako najlepsza metoda na pozbycie się silnych bólów głowy oraz szaleństwa. Sądzono, że dziura w głowie pozwala opuścić złemu duchowi ciało nieszczęśnika i przynieść ukojenie.
