Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Litery SPQR można dostrzec na wielu pomnikach, budowlach i sztandarach. Oznaczają one Senatus Populusque Romanus, czyli „Senat i Lud Rzymski”. Wyrazy te były symbolem rzymskiej tożsamości i przynależności, oficjalną nazwę Imperium Rzymskiego, a skrót SPQR do czasu rozpowszechnienia się na to miejsce wizerunku orła, spełniał funkcję godła państwowego.
Pierwszym rzymskim cyrkiem z prawdziwego zdarzenia był Circus Maximus wybudowany na potrzeby wyścigów rydwanów. W 329 roku p.n.e. zostały po raz pierwszy umocowane mety, stajnie i wozownie. Na środku umieszczano posagi bóstw np. Pollentii (Przemożonej Siły), oraz system oznaczanie etapów w postaci wielkich drewnianych jaj – septem ova, które przesuwane na drągu – spina – wyznaczały etap biegu.
Rzymianie wynaleźli kalendarz, który jest w większości przez nas stosowany po dziś. Tzw. kalendarz juliański to kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez astronoma greckiego Sosygenesa i wprowadzony w życie w roku 709 AUC (45 p.n.e.) jako kalendarz obowiązujący w państwie rzymskim.
Uczniowie rzymscy praktykowali pisanie na tabliczkach woskowych, za pomocą ostrego rysika. Mogli oni następnie zmazać wosk i ponownie używać tabliczki. Takie tabliczki były bardzo popularne także w Grecji czy Bliskim Wschodzie. Powszechnie używano ich w administracji, skarbowości i sądownictwie, spisywano na nich rachunki i różnego rodzaju rejestry.
Rzymski system nauczania był w dużej mierze oparty na edukacji Greków. Stąd też nauczycielami rzymskich dzieci byli najczęściej greccy niewolnicy lub wyzwoleńcy. Przykładem Greka, który osiągnął dużo w oświacie rzymskiej był Liwiusz Andronikus (ok. 284 – ok. 204 p.n.e.). W 272 p.n.e. w Tarencie dostał się do niewoli i został, wraz z pozostałymi jeńcami, sprowadzony do Rzymu.
Rzymianie wynaleźli podgrzewane podłogi i centralne ogrzewanie. System nazwali hypocaustum, a był on wykorzystywany był do ogrzewania domów, term publicznych i prywatnych gorącym powietrzem. Słowo dosłownie oznacza „podogień”, od greckiego słowa hypo – poniżej lub pod spodem, i kaiein – spalić lub rozpalić ogień. W centralnym pomieszczeniu pod posadzką ustawiony był piec, który ogrzewał powietrze.
W antycznym Rzymie trepanacja postrzegana była jako najlepsza metoda na pozbycie się silnych bólów głowy oraz szaleństwa. Sądzono, że dziura w głowie pozwala opuścić złemu duchowi ciało nieszczęśnika i przynieść ukojenie.
Ośle mleko i zmielone muszle ślimaków były najlepiej sprzedającymi się balsamami w starożytnym Rzymie. O skutecznym działaniu oślego mleka wspomina już Hipokrates (460-370 p.n.e.). Pliniusz Starszy wspominał z kolei o leczniczych właściwościach mleka.
Stolica Cesarstwa Rzymskiego w 14 roku n.e. liczyła ponad 750.000 mieszkańców, co stanowiło dziesiątą cześć całej populacji Italii. Liczba mieszkańców Rzymu wzrosła do ponad miliona pod koniec II wieku n.e. Liczba ta została osiągnięta przez zachodnie miasta dopiero w XIX wieku.
W I wieku p.n.e. rzymski poeta Gajusz Waleriusz Katullus (ok. 84 – ok. 54 p.n.e.) napisał poemat, który został zaadresowany do dwóch krytyków jego twórczości: innego poety Marka Furiusza Bibaculusa i senatora Marka Aureliusza Kotty Maksymusa Messalinusa. Utwór był na tyle wulgarny i obsceniczny, że nie przetłumaczono go z łaciny aż do XX wieku.
