Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymianie byli bardzo przesądni. Wierzyli w wiele rzeczy, których nie mogli logicznie wytłumaczyć. Znany był chociażby stary przesąd – pocałowanie samicy muła w nozdrza leczyło z czkawki i kataru. Sądzono także, że niektórzy ludzie są zdolni do ranienia innych osób jedynie poprzez patrzenie na nie. Nazywano taki przesąd „złym okiem”.
Cesarz Kommodus – panujący w latach 180-192 n.e. – w rzeczywistości często walczył jako gladiator na arenie, uzbrojony w żelazny miecz. Jego rywale dzierżyli cięższą, ołowianą broń, aby ciężej im było zranić władcę.
Antyczni Rzymianie wykorzystywali pajęczynę do powstrzymywania krwawienia m.in. przy pękniętych czaszkach oraz zacięciach po goleniu. Mimo, że Rzymianie nie wiedzieli dużo o wirusowych i bakteryjnych zakażeniach to metodą prób i błędów doszli do wniosku, że pajęczyna bardzo korzystnie wpływa na gojenie się ran.
Na świecie co chwilę pojawiają się nowe, rewelacyjne doniesienia odnośnie zaobserwowania niezidentyfikowanych obiektów latających – UFO. Jak się okazuje, antyczni pisarze pozostawili nam także ciekawe relacje.
Litera Y nie występowała pierwotnie w języku Rzymian. Y dodane zostało do alfabetu łacińskiego ok. I wieku p.n.e., w celu lepszego oddawania wyrazów greckich.
Słowa Juliusza Cezara „Veni, vidi, vici” padły po szybkim zwycięstwie nad królem Pontu. W 47 roku p.n.e. król Pontu Farnakes II rzucił wyzwanie Rzymowi. Sprawę rozstrzygnął Cezar podczas błyskawicznej kampanii zakończonej zwycięską bitwą pod Zelą (47 p.n.e.).
Mocz w czasach antycznych był cennym towarem i wiele osób zbierało go, a następnie dostarczało za opłatą zakładom foluszniczym, które wykorzystywały go do wybielania materiału i usuwania plam. W związku z tą praktyką i chęcią dostarczenia do państwowego skarbca dodatkowych środków, w 74 roku n.e., cesarz Wespazjan wprowadził podatek od moczu (urinae vectigal).
