Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
W historii starożytnego Rzymu przewinęło się mnóstwo sławnych postaci. Wiele z nich przeszło do pamięci jako okrutni tyrani, mowa tu chociażby o: Kaliguli, Neronie, czy Karakalli. Inni znowu zasłynęli jako wielcy reformatorzy: Oktawian August, Klaudiusz, Marek Aureliusz, Dioklecjan, czy Konstantyn Wielki. Nie wolno także zapominać o rzymskich wodzach, którzy ratowali niejednokrotnie państwo rzymskie przed zagładą.
Do pamięci przeszli także wielcy twórcy kultury rzymskiej, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalszy rozwój świata. Przedstawię postaci, które zasłynęły wielkimi czynami, bądź się tylko zapisały swoimi czynami w kartach historii.
(ok. 370 - ok. 414 n.e.)
Synezjusz z Cyreny neoplatoński filozof, biskup Ptolemaidy w Cyrenajce, Ojciec Kościoła oraz retor. Postać dziś znana już chyba wyłącznie wąskiemu gronu specjalistów i miłośników historii starożytnej, mimo że pozostawił po sobie liczną spuściznę literacką. Uczeń słynnej Hypatii z Aleksandrii. Przyjrzyjmy się bliżej tej niezwykłej, a niestety dziś już zapomnianej postaci okresu późnej starożytności.
(ok. 185/4 – 159 p.n.e.)
Publiusz Terencjusz Afer był rzymskim komediopisarzem, którego twórczość była popularna nie tylko w antycznym Rzymie, ale i czasach średniowiecza oraz późniejszych. Terencjusz używał eleganckiej łaciny, a w swoich dziełach skupiał się przede wszystkim na człowieku, jego osobowości oraz reakcjach na uwikłanie w codziennie i niecodzienne problemy.
(I wiek p.n.e.)
Publiliusz Syrus (Publilius Syrus) żył w I wieku p.n.e. Był rzymskim pisarzem, mimem, przedstawicielem teatru oraz twórcą sentencji. Tworzył w języku łacińskim.
(II poł. IV wieku n.e.)
Flawiusz Wegecjusz, urodzony jako Publius Flavius Vegetius Renatus był rzymskim pisarzem i historykiem w II połowie IV wieku n.e. Autor wybitnego dzieła poświęconego wojskowości De rei militari.
(ok. 80 - 160 n.e.)
Faworinos z Arelate (dzisiejsze Arles na południu Francji) żył w latach ok. 80-160 n.e. i był sławnym sofistą i filozofem. Pomimo że był Galem, znakomicie opanował grekę, co sprawiło, że był uznanym i podziwianym mówcą.
(ok. 88-144 n.e.)
Polemon uznawany jest za jednego z najwybitniejszych mówców okresu cesarstwa. Pochodził z Laodycei (Azja Mniejsza), ze sławnej rodziny senatorskiej.
(ok. 150 - 240 n.e.)
Tertulian był łacińskim teologiem z Afryki Północnej, który został nawrócony na chrześcijaństwo w 190 n.e. Gorliwy apologeta.
(116 - 27 p.n.e.)
Marek Terencjusz Warron był to rzymski uczony i pisarz. Prawdziwy erudyta, uważany za jednego z najlepiej wykształconych ludzi w historii antycznego Rzymu.
(61 - ok. 113 n.e.)
Pliniusz Młodszy był prawnikiem, pisarzem i urzędnikiem rzymskim. Był świadkiem wybuchu Wezuwiusza w 79 n.e., w którym to zginął jego wuj Pliniusz Starszy.
(ok. 4 p.n.e. - 65 n.e.)
Seneka Młodszy był retorem, pisarzem, poetą i filozofem rzymskim. Nazywany "Filozofem", był nauczycielem i opiekunem Nerona na początku jego panowania.
