Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymianki smarowały twarze ołowianą pastą, która wybielała im skórę (niezwykle modna była bladość). Ołów było często wykorzystywany także jako słodzik oraz konserwant żywności. Uważa się, że używanie dużej ilości tzw. defrutum (słodkie wino) źle wpływało na zdrowie Rzymian. Należy jednak wspomnieć, że w starożytności nikt nie wiedział o szkodliwym znaczeniu tego pierwiastka.
Po wypędzeniu ostatniego króla Rzymu w 509 roku p.n.e. Rzymianie utworzyli Prawo XII Tablic (450 p.n.e.) – zbiór praw rzymskich, które obowiązywało 800 lat, do końca Cesarstwa Zachodniorzymskiego.
W antycznym Rzymie samo przyjście dziecka na świat było dla domowników uroczystym wydarzeniem. Gdy rodził się chłopiec, drzwi domu ozdabiano gałązkami oliwnymi. Kiedy rodziła się dziewczynka – wełnianymi wstążkami. Krótko po urodzeniu niemowlę było umieszczane u stóp ojca – jako pana domu i rodziny, który miał zdecydować o jego przyszłości.
Do końca II wieku n.e. (na przestrzeni 5 stuleci) rzymscy inżynierowie zbudowali ok. 48.500 mil rzymskich (71, 7 tys. km) dróg bitych. Niespełna 100 lat później inwentaryzacja sporządzona za cesarza Dioklecjana wykazała istnienie na obszarze imperium 372 dróg o łącznej długości 53.000 mil rzymskich (ponad 78, 3 tys. km).
Westalki (Virgines Vestales) były to dziewice, które pilnowały świętego ognia bogini Westy (bogini ogniska domowego i państwowego) w świątyni na Forum Romanum. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował Pontifex Maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby.
Bunt niewolników pod wodzą Spartakusa, w latach 73-71 p.n.e., został ostatecznie zdławiony przez Marka Krassusa i częściowo Pompejusza. Było to największe powstanie niewolników w starożytnym Rzymie. Większość powstańców zginęła w bezpośrednich walkach. Jednak sześć tysięcy jeńców, pochwyconych przez legiony Krassusa, ukrzyżowano na drodze apijskiej od Rzymu do Kapui, gdzie bunt się rozpoczął.
Rzymianie udający się do świątyni Eskulapa (bóg medycyny i uzdrawiania) składali w ofierze przedmioty będące w kształcie części ciała, która była chora i wymagała uzdrowienia. Były to tzw. ekswota przedstawiające uleczone części ciała (np. ręce, nogi).
Rzymski mąż stanu, Katon Starszy nalegał, że dzieci powinny być kąpane w ogrzanym moczu, wytwarzanym przez dorosłych, którzy jedli wcześniej kapustę. Z kolei jeśli dziecko nie będzie skore zasnąć, należy włożyć mu do pieluchy kozi nawóz.
Kult boga Mitry był niezwykle popularny wśród żołnierzy. Bóstwo to miało zabić byka, którego krew stała się podstawą pod wszechświat. Pod koniec II wieku i w III wieku n.e. jego wyznawcą został cesarz Kommodus (180?192 n.e.). Jako Sol Invictus („Słońce Niezwyciężone”) Mitra czczony był przede wszystkim od czasów Aureliana przez cesarzy rzymskich, wśród których znalazł się także młody Konstantyn I (306?337 n.e.). Wraz z rozkwitem tej ostatniej religii na ziemiach Cesarstwa Rzymskiego mitraizm z wolna zanikał, by popaść w końcu w całkowite zapomnienie.
Rzymianie jako pierwsi osiągnęli mistrzostwo w osiąganiu trwałego cementu i budowaniu wytrzymałych łuków. Rzymianie produkowali cement z mieszaniny wapna i skał wulkanicznych.
