Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Rzymski system nauczania był w dużej mierze oparty na edukacji Greków. Stąd też nauczycielami rzymskich dzieci byli najczęściej greccy niewolnicy lub wyzwoleńcy. Przykładem Greka, który osiągnął dużo w oświacie rzymskiej był Liwiusz Andronikus (ok. 284 – ok. 204 p.n.e.). W 272 p.n.e. w Tarencie dostał się do niewoli i został, wraz z pozostałymi jeńcami, sprowadzony do Rzymu.
Rzymianie wynaleźli podgrzewane podłogi i centralne ogrzewanie. System nazwali hypocaustum, a był on wykorzystywany był do ogrzewania domów, term publicznych i prywatnych gorącym powietrzem. Słowo dosłownie oznacza „podogień”, od greckiego słowa hypo – poniżej lub pod spodem, i kaiein – spalić lub rozpalić ogień. W centralnym pomieszczeniu pod posadzką ustawiony był piec, który ogrzewał powietrze.
W czasach antycznego Rzymu nie posiadanie przynajmniej jednego niewolnika oznaczało w odczuciu Rzymian życie w ubóstwie. Co warto nadmienić uważa się, że około 25% populacji antycznego Rzymu była zniewolona pod koniec istnienia Republiki.
W antycznym Rzymie trepanacja postrzegana była jako najlepsza metoda na pozbycie się silnych bólów głowy oraz szaleństwa. Sądzono, że dziura w głowie pozwala opuścić złemu duchowi ciało nieszczęśnika i przynieść ukojenie.
Ośle mleko i zmielone muszle ślimaków były najlepiej sprzedającymi się balsamami w starożytnym Rzymie. O skutecznym działaniu oślego mleka wspomina już Hipokrates (460-370 p.n.e.). Pliniusz Starszy wspominał z kolei o leczniczych właściwościach mleka.
Stolica Cesarstwa Rzymskiego w 14 roku n.e. liczyła ponad 750.000 mieszkańców, co stanowiło dziesiątą cześć całej populacji Italii. Liczba mieszkańców Rzymu wzrosła do ponad miliona pod koniec II wieku n.e. Liczba ta została osiągnięta przez zachodnie miasta dopiero w XIX wieku.
Tylko wolno-urodzeni Rzymscy mężczyźni mieli prawo nosić togę (symbol obywatelstwa). Założenie togi było czynnością trudną, by nie powiedzieć uciążliwą. Pas materiału składano wzdłuż, narzucano jeden kraniec na lewe ramię, nakładano togę na plecy, a drugi koniec przeprowadzano pod prawym ramieniem i od przodu ponownie zarzucano na lewe ramię.
Rzymianie (zwłaszcza ci z wyższych sfer) niezwykle starannie przestrzegali higieny. Nie używali jednak mydła.
Farbowanie włosów było niezwykle popularne wśród Rzymianek. Największą sławą cieszył się kolor czerwony, czarny i blond. Ten ostatni popularny był za sprawą Germanów i Galów, z którymi Rzymianie zaczęli mieć kontakt. Prostytutki były nawet zobligowane prawnie do posiadania koloru blond, aby się odróżniać od zwykłych Rzymian. Nie przeszkadzało to jednak w farbowaniu włosów przez mieszkańców.
Rzymianie byli bardzo przesądni. Tak na przykład konsul Lucjusz Emiliusz Paulus przed wyruszeniem na wojnę macedońską z królem Perseuszem (w łacinie Perseus lub Perses) przyszedł do domu, gdzie córeczka jego oznajmiła mu: „Perses nie żyje” – chodziło o ich psa imieniem Perses. Ucieszony konsul przyjął to, jako pomyślną wróżbę.
