Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Fragment drewnianej rzymskiej beczki odnaleziony w Oberaden w zachodnich Niemczech, na terenie byłego legionowego obozu. Obiekt jest datowany na I wiek n.e. W beczce przewożono wino, które przeznaczone było dla żołnierzy w obozie. Naukowcy poza śladami wina natrafili na ślady po pieprzu, który pochodził z dalekich Indii.
Niemieccy archeolodzy celebrują odkrycie zachowanego fragmentu rzymskiej beczki, na którą natrafiono na terenie byłego legionowego obozu w Oberaden, w zachodnich Niemczech. Zdjęcie zrobione w 1910 roku.
Kamienne ostrze do siekiery ze starożytności (tzw. Keraunia czyli „kamień gromu”). Obiekt jest datowany na II-III wiek n.e.
W historiografii rzymskiej nie odnotowano wielu wydarzeń, które moglibyśmy opisać jako bunty ludności wobec lokalnych elit czy cesarza, w związku z np. problemami z dostawami pożywienia. Nie oznacza to jednak, że władcy lub arystokracja mogli pozostać obojętni na głos ludu.
Wszyscy zdajemy sobie doskonale sprawę z tego, że skuteczny polityk to taki, który ma bardzo dobry kontakt z wyborcą. Są jednak zachowania, które mogą skutecznie zniechęcić obywatela przed głosowaniem na danego polityka. Świetnym tego przykładem może być historia rozmowy rzymskiego polityka Publiusza Korneliusza Scypiona Nazyki z przypadkowym obywatelem rzymskim.
Polibiusz w „Dziejach” opisuje postać Antiocha IV Epifanesa, syna króla Antiocha III Wielkiego, który po porażce monarchii Seleucydów w wojnie z Rzymem w 188 p.n.e., musiał przez ponad dziesięć lat mieszkać w Rzymie jako zakładnik. Kiedy jego brat Seleukos IV Filopator zmarł, nastąpiła wymiana zakładników i Antioch IV miał objąć tron syryjski, a syn Seleukosa udać do Rzymu.
Wibia Perpetua żyła na przełomie II i III wieku n.e. Pochodziła z bogatego domu rzymskiego, a jej rodzice wyznawali różne wyznania: ojciec był poganinem, matka chrześcijanką. Wibia do historii przeszła jako męczennica chrześcijańska z Kartaginy.
Państwo rzymskie przed, w trakcie i po podboju/podporządkowaniu sobie nowych terenów zawsze starało się znaleźć lokalne elity, które gotowe były współpracować z Rzymianami.
Imperium rzymskie było państwem niezwykle otwartym na migrację wewnętrzną; dodatkowo prowadziło relokację oddziałów (zwłaszcza wojsk pomocniczych) na tereny dalekie od ojczystych stron. Dowodem na to są zachowane m.in. kamienie nagrobne żołnierzy i osób powiązanych z wojskiem stacjonujących w okolicach muru Hadriana.
Hannibal – w trakcie inwazji na Italię, w trakcie II wojny punickiej – zabrał ze sobą 37 słoni, z czego ciężkich warunków i surowej zimy nie przetrwało 10 zwierząt. Pozostałe słonie wykorzystał podczas bitwy pod Trebią1. Po tej bitwie z ran i wyziębienia padła reszta słoni, poza jednym – o imieniu Surus.
