Wojny rzymskie

Powstanie Boudiki (60-61 n.e.) było największym zrywem Brytów przeciwko rzymskiej dominacji. Boudika doprowadziła do porozumienia między plemionami Brytów z terenu południowej i zachodniej Anglii i poprowadziła powstanie.

W roku 58 n.e. doszło rywalizacji między Rzymianami a Partami o wpływy w Armenii. W rezultacie wybuchła wojna rzymsko-partyjska (58–63 n.e.).

Gnejusz Domicjusz Korbulon jest znany powszechnie jako zwycięski wódz kampanii armeńskiej w czasach Nerona. Stosunkowo mało znany jest czytelnikom wcześniejszy okres jego kariery wojskowej, obejmujący zarząd prowincją Germania Dolna (Germania Inferior) w czasach Klaudiusza.

W 43 roku n.e. nowo obrany cesarz Klaudiusz chcąc zalegalizować swoje rządy rozpoczął inwazję na niepodbitą Brytanię. Brytanię uważano ponadto za krainę szczególnie atrakcyjną, ze względu na liczne kopalnie i wielu niewolników. Głównym dowódcą operacji był był Aulus Plaucjusz.

Do antyrzymskiego powstania w Galii doszło za panowania Tyberiusza w 21 r. n. e., kiedy zadłużenie miejscowych arystokratów doprowadziło do wrzenia. Głównymi jego przywódcami byli dwaj nobile – Juliusz Florus z plemienia Trewerów i Juliusz Sakrowir z plemienia Eduów.

Takfarynas był z pochodzenia Numidyjczykiem, który zdezerterował z rzymskich wojsk pomocniczych (auxilia) i w 17 r. n.e. wszczął wojnę w Afryce przeciw Rzymowi.

Po pogromie Warusa przesądni Rzymianie nie odbudowali już straconych legionów, ani nie zastosowali więcej ich numeracji. Jednakże nigdy nie zrezygnowali z odwetu za klęskę zadaną im przez Germanów. Rewanż na Germanach miał wziąć Germanik.

Imperium Rzymskie przez większość swojego istnienia opierało swoje granice w Europie na dwóch wielkich rzekach: Renie i Dunaju. Poza tą granicą przez dłuższy czas pod rzymskim panowaniem były ziemie między źródłami tych dwóch rzek, tzw. Agrii Decumates oraz Dacja na obszarze dzisiejszej Rumunii.

Już w 27 p.n.e. Oktawian August zrzekł się części władzy na rzecz Senatu. Prowincje już dawno podbite i zromanizowane dostały się pod władzę patres, a prowincje graniczne miały być odtąd nadzorowane przez nowego Cezara, który ślubował zaprowadzenie porządku na granicach Imperium.

Oktawian August uważany jest w historiografii za twórcę nowego ładu politycznego w Rzymie, a jego imię jest kojarzone z takimi wydarzeniami, jak bitwa pod Akcjum czy aneksja Egiptu. Stosunkowo mało mówi się o jego kampaniach wojennych w Ilirii w latach 35-33 p.n.e.