Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Marek Tulliusz Cyceron w swoim dziele „Brutus” opisuje wielu znakomitych rzymskich mówców. Jego opinie są wyjątkowo cenne dla historyków i badaczy, ponieważ pozwalają zgłębić epokę i wydarzenia tamtego okresu.
Skąd wziął się podział tygodnia na 7 dni? Pewnie większość ludzi wskaże na Biblię i zapisany tam wprost proces stwarzania świata, jednakże wcale nie jest takie pewne, że ówcześni Hebrajczycy byli twórcami używanego po dziś dzień 7-dniowego tygodnia.
Nadmierne spożywanie jedzenia oraz zbytek były czymś, co antyczni Rzymianie uważali, że należy się wystrzegać za wszelką cenę. Idealny Rzymianin poświęcał się bogom, swojej familii i ojczyźnie, a przede wszystkim żył prosto i nie żądał chwały. Jak to jednak zawsze bywa, w praktyce było inaczej i Rzymianie jako zdobywcy świata odeszli od ideałów, m.in. pozwalali sobie na huczne uczty oraz dekadenckie potrawy.
Kobiety w świecie rzymskim nie miały takiej samej pozycji jak mężczyźni; m.in. nie mogły głosować w zgromadzeniach, ani piastować urzędów publicznych. Z drugiej jednak strony mogły posiadać ziemię, pisać własne testamenty i zeznawać w sądzie. Samodzielność ta była jednak ograniczona.
Tzw. „Tablica z Lyonu” jest to zachowana tablica z brązu, na której zapisano słowa przemowy, jaką wygłosił cesarz Klaudiusz (41-54 n.e.) przed senatem w Rzymie w roku 48 n.e. Była ona propozycją uznania obywateli rzymskich z dalekiej Galii, za godnych przyjęcia do stanu senatorskiego, po osiągnięciu odpowiedniego poziomu zamożności.
Antyczni Rzymianie w celu oczyszczenia skóry wykorzystywali narzędzie strigil. Ze skóry zdrapywali nie tylko oleje perfumowane, które nałożono na skórę, ale i pot oraz martwy naskórek.
W dziele Ab Urbe Condita Tytus Liwiusz opisał wojnę, która toczyła się między Rzymem a Faliskami w roku 394 p.n.e. W tej wojnie miasto Falerii zostało zdobyte w sposób, jak zostało ujęte przez zwyciężonych, że nie może go pozazdrościć ani bóg żaden, ani człowiek.
Mapa zachodniej części Imperium Rzymskiego z roku 117 n.e., która ukazuje szlaki komunikacyjne wykorzystywane w handlu oraz transporcie. Szare linie oznaczają drogi lądowe; czarne linie to rzeki, wykorzystywane w transporcie; przerywane linie to drogi morskie.
Myśląc o okrętach antycznej Grecji z pewnością stają nam przed oczami szybkie i smukłe triery, ze sterczącymi, błyszczącymi brązem dziobami i siedzącymi w trzech rzędach, jeden nad drugim, wioślarzami.
