Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Niewolnictwo wraz z rozrostem republiki rzymskiej w II-I wieku p.n.e. intensywnie się pogłębiło. Niektóre źródła podają, że w I wieku p.n.e. w samej Italii było 2-3 miliony niewolników, co stanowiło 35-40% populacji na półwyspie Apenińskim.
Jak się okazuje rzymski sposób liczenia i określania konkretnych dni w miesiącu był inny od tego jakim my się posługujemy. Stosowano w tym celu terminy: kalendy, nony, idy.
Powszechnie ukuło się stwierdzenie mówiące, że antyczni Rzymianie po pokonaniu Kartaginy w 146 roku p.n.e. nie tylko zrównali miasto z ziemią, ale i posypali je solą, chcąc w ten sposób upewnić się, że nic nie wyrośnie na tych znienawidzonych terenach.
Rzymscy folusznicy (fullones) mieli za zadanie zarówno wyczyścić i wygładzić materiał po otrzymaniu go z warsztatu tkackiego, jak i oczyścić ubrania z brudu oraz je wybielić lub wzmocnić kolor. Warsztaty foluszników nazywały się fullonicae.
W słynnym „Periplusie Morza Erytrejskiego”1 – rękopisie z przełomu I wieku n.e. który służył kupcom podróżującym po wodach między Afryką Wschodnią i Indiami do nawigacji – znaleźć możemy miejsce o nazwie „Rhapta”, które opisane jest jako „ostatni rynek Azanii” i znajdował się dwa dni drogi na południe od tzw. wysp Menouthias (podejrzewa się, że mógł to być Zanzibar, Mafia lub Pemba).
Środkowy palec jest znany na całym świecie, jako gest obraźliwy i uznawany za nieprzyzwoity. Jak się okazuje gest ten znany był także w antycznym Rzymie.
Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli, wytrwałości oraz siły fizycznej. Długie i wymagające marsze nierzadko się dłużyły, co żołnierze starali się urozmaicać na różne sposoby, w tym śpiewem. Czy podobnie czynili legioniści rzymscy?
Appian z Aleksandrii (ok. 95 – ok. 180 n.e.), grecki historyk, w swoim dziele „Historia rzymska” poświęcił spory fragment porównaniu Juliusza Cezara oraz Aleksandra Wielkiego. W świecie starożytnym wielu wodzów chciało dorównać osiągnięciom młodego macedońskiego króla. Nie inaczej było z Cezarem.
Bazylia znana była już w antycznej Grecji i Rzymie. Określano ją terminem ocimum (łacina) lub basilikos (po grecku „zioło warte króla”). Wspomina o niej m.in. Pliniusz Starszy, który wyróżnia jeden rodzaj tego zioła. Zauważa także, że bazylia może mieć białe, żółte lub purpurowe kwiaty.
Centenaria (w l.poj. centenarium) były to ufortyfikowane gospodarstwa rolne na terenach północnej Afryki – Trypolitania (północno-zachodnia część Libii; przy wybrzeżu). Do tej pory udało się natrafić na pozostałości po ponad 2000 takich obiektów, m.in. Gheriat esh-Shergia, Qasr Banat lub Suq al-Awty, które stanowiły tzw. Limes Tripolitanus.
