Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Agony kapitoliński i albański były konkursami, przede wszystkim, poetyckimi. Samo słowo agon w tłumaczeniu z języka greckiego (ἀγών) oznacza zawody, rywalizację. Nawiązywały swoją tradycją do kultury greckiej oraz tamtejszych zawodów sportowych oraz literackich.
Najstarszą, praceltycką nazwą rydwanu bojowego, odnotowaną u Galów przez starszych piszących po grecku autorów starożytnych jest reda – słowo o bardzo starożytnym praindoeuropejskim rodowodzie – podobne istnieje w języku, którym napisano praindoaryjskie Wedy. W autochtonicznym języku iryjskim zachowało się słowo riad, oznaczające powożenie.
Szczególną rolę w zagrzewaniu do oporu przeciwko Rzymianom odgrywał niezwykły autorytet ponadplemiennej „elity umysłowej” Celtów – sieć ośrodków skupiających celtycki stan kapłański, ogromną konfraternię druidów, rozciągająca się po obydwu stronach kanału La Manche i zachowująca ścisłą łączność wzajemną.
Najważniejszym budynkiem dla każdej cywilizacji, kultury czy w końcu rodziny jest niewątpliwie dom. Niezależnie od tego, czy będzie to śnieżne schronienie w rejonach podbiegunowych, czy namioty na afrykańskich pustyniach, dom zawsze pełni te samą funkcję dla użytkowników, a naukowcom pozwala na poznanie choć w niewielkim stopniu życia codziennego ludów z przeszłości.
Kolonizacja fenicka zachodniej części morza śródziemnego, kontrowersyjna rywalizacja z greckimi osadnikami oraz bogactwa Fenicji to zagadnienia doskonale znane ludziom choćby pobieżnie zainteresowanym antykiem. Jak jednak wyglądał ten proces? Jak zmieniała się społeczność, tworząca nowe semickie osady na nieznanych lądach?
Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną Imperium Rzymskiego, dość znana jest również historia rzymskiego legionu w Chinach. Jednak jak daleko na południe w swoich afrykańskich wyprawach dotarli Rzymianie?
W przekazach źródłowych można odnaleźć informacje, które potwierdzają jak rozpowszechnione i istotne było dla antycznych Rzymian liczenie na palcach. Przykładem może być Kwintylian, który wspomina, że znajomość liczb jest potrzebna nie tylko mówcom, ale także każdemu, kto umie pisać. Mówca, który nie potrafi przeprowadzić podstawowych obliczeń, okazuje zawahanie i pokazuje nieprawidłowe gesty palcami od razu traci zaufanie.
Dnia 22 października obchodzimy Światowy Dzień Osób Jąkających Się. Jąkanie to zaburzenie płynności mówienia występujące u dzieci, młodzieży i u dorosłych, które występowało już w starożytnym Rzymie.
W trakcie II wojny z Mitrydatesem (73-63 p.n.e.) Rzymianie, na czele z Lukullusem, pomaszerowali nad wybrzeże Morza Czarnego i oblężyli pontyjskie miasto Themyscira1. Według przekazów Appiana z Aleksandrii doszło tam do nieoczekiwanej obrony ze strony mieszkańców.
Na terenach będących niegdyś pod panowaniem Imperium Rzymskiego naukowcy znajdują wiele ciekawych obiektów. Wśród nich są gwizdki. Pytanie jednak czy gwizdki, poza życiem codziennym, były także stosowane w armii rzymskiej, m.in. w trakcie działań wojennych?
