Emporium
Emporium był to w starożytności plac miejski, na którym składowano towary przywożone drogą morską. W Rzymie emporium, założone w 192 p.n.e., znajdowało się nad brzegiem Tybru u podnóży wzgórza Awentyńskiego.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Emporium był to w starożytności plac miejski, na którym składowano towary przywożone drogą morską. W Rzymie emporium, założone w 192 p.n.e., znajdowało się nad brzegiem Tybru u podnóży wzgórza Awentyńskiego.
Próba rekonstrukcji wizerunku Publiusza Kwinktyliusza Warusa, który dowodził trzema rzymskimi legionami (XVII, XVIII i XIX) zniszczonymi w Lesie Teutoburskim przez Germanów pod wodzą Arminiusza. W wyniku klęski utracono orły legionowe, co było ujmą dla honoru Rzymian.
Świetnie wykonana rzymska szklana miska. Pochodzi z końca I wieku p.n.e. – połowy I n.e.
Po zamordowaniu swojego brata Gety, Karakalla kazał jego imię usunąć z życia publicznego. Pierwotnie przetrwało 174 zapisów jego imienia, jednak do naszych czasów zachowało się 37. Wiele z inskrypcji znajduje się na rurach wodnych, które prawdopodobnie zostały położone pod ziemią przed edyktem Karakalli.
Plutarch podaje, że kucharze królowej Kleopatry VII musieli mieć zawsze przygotowane różne zestawy dań na wypadek jakby władczynię odwiedził jej kochanek Marek Antoniusz. Plutarch twierdzi, że źródłem plotki był przyjaciel jego dziadka, któremu pozwolono zwiedzić kuchnię królowej w pałacu w Aleksandrii.
Święty Augustyn (354-430 n.e.) przytacza historię niejakiego Alypiusa, młodego chrześcijanina, który został zaciągnięty przez swoich towarzyszy na pokaz walki gladiatorów wbrew swoim przekonaniom. Uważał on, że tego typu rozrywka jest barbarzyńska i wbrew naukom Chrystusa.
Podobno Neron uwielbiał odtwarzać losy słynnego herosa Herkulesa. Jego przeciwnikiem miał być lew, który został przygotowany i wytrenowany w taki sposób, aby władca nago mógł go zabić jednym uderzeniem maczugi lub poprzez uduszenie.
Kiedy cesarz rzymski Kaligula zapytał jednego z wygnańców, co robił na wygnaniu, ten odpowiedział, że przez cały ten czas modlił się o śmierć Tyberiusza i wstąpienie na tron Kaliguli. Cesarz po chwili zastanowienia zdecydował się wysłać swoich agentów po wyspach, aby wymordować wszystkich tych, których skazał na wygnanie za swojego panowania.
Badania sejsmologów oraz zapisy z historii dowodzą, że Rzym na przestrzeni dwóch tysiąca lat był nawiedzany co sto lat przez trzęsienia ziemi.
Swetoniusz podaje, że cesarz Kaligula był mocno niezrównoważony psychicznie. Podobno władca bardzo zamartwiał się z tego powodu, że za jego rządów nie miała miejsca żadna wielka tragedia, która przeszłaby do historii.