Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W antycznym Rzymie trepanacja postrzegana była jako najlepsza metoda na pozbycie się silnych bólów głowy oraz szaleństwa. Sądzono, że dziura w głowie pozwala opuścić złemu duchowi ciało nieszczęśnika i przynieść ukojenie.
Ośle mleko i zmielone muszle ślimaków były najlepiej sprzedającymi się balsamami w starożytnym Rzymie. O skutecznym działaniu oślego mleka wspomina już Hipokrates (460-370 p.n.e.). Pliniusz Starszy wspominał z kolei o leczniczych właściwościach mleka.
Stolica Cesarstwa Rzymskiego w 14 roku n.e. liczyła ponad 750.000 mieszkańców, co stanowiło dziesiątą cześć całej populacji Italii. Liczba mieszkańców Rzymu wzrosła do ponad miliona pod koniec II wieku n.e. Liczba ta została osiągnięta przez zachodnie miasta dopiero w XIX wieku.
Tylko wolno-urodzeni Rzymscy mężczyźni mieli prawo nosić togę (symbol obywatelstwa). Założenie togi było czynnością trudną, by nie powiedzieć uciążliwą. Pas materiału składano wzdłuż, narzucano jeden kraniec na lewe ramię, nakładano togę na plecy, a drugi koniec przeprowadzano pod prawym ramieniem i od przodu ponownie zarzucano na lewe ramię.
Rzymianie (zwłaszcza ci z wyższych sfer) niezwykle starannie przestrzegali higieny. Nie używali jednak mydła.
Farbowanie włosów było niezwykle popularne wśród Rzymianek. Największą sławą cieszył się kolor czerwony, czarny i blond. Ten ostatni popularny był za sprawą Germanów i Galów, z którymi Rzymianie zaczęli mieć kontakt. Prostytutki były nawet zobligowane prawnie do posiadania koloru blond, aby się odróżniać od zwykłych Rzymian. Nie przeszkadzało to jednak w farbowaniu włosów przez mieszkańców.
Rzymianie byli bardzo przesądni. Tak na przykład konsul Lucjusz Emiliusz Paulus przed wyruszeniem na wojnę macedońską z królem Perseuszem (w łacinie Perseus lub Perses) przyszedł do domu, gdzie córeczka jego oznajmiła mu: „Perses nie żyje” – chodziło o ich psa imieniem Perses. Ucieszony konsul przyjął to, jako pomyślną wróżbę.
Rzymianie oskarżali chrześcijan o wiele zbrodni. Uważali na przykład, że wcześni chrześcijanie uprawiali kanibalizm. Sądzili tak zapewne dlatego, że usłyszeli o tym jak wyznawcy Chrystusa jedzą jego ciało i piją krew. Skąd jednak negatywne nastawienie Rzymian do wyznawców Chrystusa?
W I wieku p.n.e. rzymski poeta Gajusz Waleriusz Katullus (ok. 84 – ok. 54 p.n.e.) napisał poemat, który został zaadresowany do dwóch krytyków jego twórczości: innego poety Marka Furiusza Bibaculusa i senatora Marka Aureliusza Kotty Maksymusa Messalinusa. Utwór był na tyle wulgarny i obsceniczny, że nie przetłumaczono go z łaciny aż do XX wieku.
Trzecia żona cesarza Klaudiusza, Waleria Messalina, była nimfomanką. Według przekazów rzymskich historyków, pewnego razu zdecydowała się na zawody z zawodową prostytutką. Kobiety rywalizować miały w kwestii, która będzie w stanie posiąść więcej kochanków jednej nocy. Ponoć wygrać miała Messalina, która uprawiała miłość z 150 mężczyznami.
