Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Która wersja Rzymu jest dla Was bardziej interesująca: republika czy cesarstwo? Z jednej strony surowość obyczajów, a z drugiej – rozpasanie i dekadencja cesarzy. Tu wojskowy geniusz Scypiona Afrykańskiego, moralność Katona i błyskotliwe mowy Cycerona, a tam – Kaligula, Neron i plejada innych cesarzy o mniej lub bardziej zwichrowanej psychice.
W 43 roku p.n.e. prywatne porozumienie trzech mężczyzn przypieczętowało los rzymskiej republiki. Jeszcze przed śmiercią Juliusza Cezara rzymska republika dogorywała – rozrywana ambicjami kolejnych wielkich wodzów i wywoływanymi przez nich wojnami domowymi. Ale po Idach Marcowych jej agonia gwałtownie przyspieszyła. Lecz przecież formalnie wciąż trwała – dalej wybierano konsulów i innych urzędników, dalej obradował senat. Dalej zwoływano zgromadzenia ludowe…
W czasach Republiki konsulowie byli najwyższymi urzędnikami państwa wybieranymi przez zgromadzenie ludowe zwane komicjami centurialnymi (comitia centuriata). Wybory konsulów stanowiły najważniejszy dzień w rzymskim kalendarzu politycznym. Gdy później nastało cesarstwo, urząd konsula stał się tytułem honorowym, a komicje centurialne obumarły. Jak do tego doszło?
W ustroju republiki rzymskiej dyktator mógł być tylko jeden. Ale przez krótki okres w najbardziej burzliwym okresie historii Rzymu nastąpił pojedynczy wyjątek od tej reguły. Dowódca jazdy powołany przez Kwintusa Fabiusza Maksymusa zdobył władzę równą dyktatorskiej.
Gajusz Leliusz Sapiens był rzymskim politykiem w połowie II wieku p.n.e. i przyjacielem słynnego rzymskiego wodza Scypiona Afrykańskiego Młodszego – zdobywcy Kartaginy w 146 roku p.n.e. Leliusz swój przydomek Sapiens, czyli „Mądry”, otrzymał od współczesnych za decyzję o porzuceniu propozycji przeprowadzenia reformy prawa o gruntach rolnych.
Lucjusz Korneliusz Sulla jest pierwszym rzymskim obywatelem, który po upadku monarchii przejął w praktyce pełnię władzy w państwie rzymskim. Jego rywalizacja z popularami pod przywództwem Mariusza i Cynny doprowadziła do śmierci wielu mieszkańców Italii.
Lex Annalis była ustawą, która w sposób zdecydowany regulowała kolejność sprawowania urzędów (cursus honorum) w republice rzymskiej. Co więcej, ustalała minimalny wiek, jaki musiał posiadać rzymski obywatel chcący się starać o kwesturę. Wymogiem było posiadanie 26 lat oraz odsłużenie 10-letniej służby wojskowej.
Przemoc polityczna w Rzymie istniała od dawna. Często dochodziło do bójek lub przepychanek między zwolennikami różnych kandydatów. Jednak rok 57 p.n.e. wyniósł je na zupełnie nowy poziom.
Urząd trybuna ludowego w starożytnym Rzymie uformował się w początkowym okresie republiki, prawdopodobnie w początkach V w p.n.e. W 494 p.n.e. wobec buntu plebejuszy arystokracja zdecydowała się na pewne ustępstwa. Kompromis z roku 494 p.n.e. zaowocował powstaniem urzędu trybuna ludowego.
Wiele mówi się o wojnach punickich, które rozegrały się pomiędzy Republiką Rzymską a Kartaginą, zwaną również Kart Hadaszt bądź miastem Dydony. W latach 264-146 przed naszą erą odbyły się trzy konflikty pomiędzy tymi starożytnymi mocarstwami, które doprowadziły do tego, że Rzym pokonał i wchłonął rywala. Zanim to nastąpiło jednak, obie strony nie były sobie wrogie a nawet przeciwnie – pozostawały w dobrych kontaktach.
