Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Za okazane w walce męstwo i dobre wykonywanie wszelkich obowiązków żołnierze rzymscy mogli otrzymać tzw. falerę (phalera; l.mn. phalerae), czyli swego rodzaju medal lub odznaczenie, które następnie nosili przywiązane skórzanymi paskami powyżej klatki piersiowej.
Zgodnie z przekazem Polibiusza1, w okresie Republiki, rzymscy legioniści w szyku mieli około 180 cm przestrzeni (zarówno głębokości i szerokości), co dawało 3,24 metrów kwadratowych powierzchni. Pewniejsze źródło informacji – Wegecjusz2 – wskazywać ma jednak na szerokość 90 cm i głębokość 200 cm, czyli 1,8 metra kwadratowego.
Juliusz Cezar jest jednym z największych wodzów w historii świata. Dowodem na to są jego zwycięstwa w Hiszpanii (61 p.n.e.), podbój Galii (58-50 p.n.e.), inwazja na Brytanię (54-53 p.n.e.) czy np. kampanie wojskowe na wschód od Renu (55 i 53 p.n.e.). Właśnie wyprawy przeciwko plemionom germańskim dowodzą, jak śmiałym i ambitnym dowódcą był Cezar, który na potrzeby kampanii zdecydował się na niezwykle skomplikowany, jak na tamte czasy ruch – budowę mostu na jednej z najdłuższych rzek w Europie.
Oktawian August po objęciu władzy wprowadził wiele propagandowych rozwiązań, które miały przywiązać lud do nowego władcy. Przyjął tytuły z czasów republikańskich, postawił wiele pomników ukazujących spoczywającą na nim boską łaskę, oraz wybudował wspaniałe budynki w „Wiecznym Mieście”.
Namioty w użyciu były już w czasach antycznych. Antyczni Rzymianie wykorzystywali je głównie w obozach marszowych (castra aestiva), które rozbijano w trakcie kampanii wojskowych każdego dnia. Dużo informacji o ich konstrukcji zawdzięczamy wykopaliskom w Vindolanda, w okolicach muru Hadriana w Anglii, gdzie też zachowały się materiały skórzane.
Myśląc o okrętach antycznej Grecji z pewnością stają nam przed oczami szybkie i smukłe triery, ze sterczącymi, błyszczącymi brązem dziobami i siedzącymi w trzech rzędach, jeden nad drugim, wioślarzami.
Dyplom wojskowy jest to współczesna nazwa rzymskich dokumentów potwierdzających zwolnienie z wojska i na nadanie weteranowi oddziałów pomocniczych obywatelstwa rzymskiego przez cesarza. Istniała jako nagroda za wierną służbę. Dyplom był sporządzony przez urzędników cesarskich i wystawiony na widok publiczny w Rzymie.
Za największą klęskę w historii Rzymu uważa się bitwę z Hannibalem pod Kannami w 216 r. p.n.e. Znane są także hekatomby Rzymian w Lesie Teutoburskim w 9 r. n.e. i pod Adrianopolem w 378 r. n.e. Jednak mało znanym faktem jest to, że w III w. n.e., za panowania cesarza Waleriana, Imperium poniosło dwie duże klęski z państwem perskim króla Szapura I. Pod Barbalissos i Edessą zostały prawdopodobnie pokonane i zniszczone dwie duże armie rzymskie liczące po około 60-70 tys. ludzi. Cesarstwo poniosło największe upokorzenie w swoich dziejach – cesarz został jeńcem perskiego władcy. Rzymianie nie zapomnieli o rewanżu – już w 282 r. cesarz Karus zdobył Mezopotamię z perską stolicą Ktezyfontem i tylko jego niespodziewana śmierć powstrzymała dalszy marsz legionów na wschód.
Zdziesiątkowanie (lub decymacja od słowa decimatio) było jedną z najsłynniejszych i najbardziej surowych kar, jakie stosowano wobec tchórzliwej bądź zbuntowanej grupy żołnierzy w armii rzymskiej.
Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli, wytrwałości oraz siły fizycznej. Długie i wymagające marsze nierzadko się dłużyły, co żołnierze starali się urozmaicać na różne sposoby, w tym śpiewem. Czy podobnie czynili legioniści rzymscy?
