Pogrzeb Poppei Sabiny
Neron w czasie pogrzebu swojej drugiej żony Poppei Sabiny kazał spalić całą roczną produkcję arabskiego kadzidła. Co ciekawe sam władca zadał śmierć brzemiennej cesarzowej, którą kopnął w brzuch.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Neron w czasie pogrzebu swojej drugiej żony Poppei Sabiny kazał spalić całą roczną produkcję arabskiego kadzidła. Co ciekawe sam władca zadał śmierć brzemiennej cesarzowej, którą kopnął w brzuch.
Dnia 31 grudnia 192 roku n.e. cesarzowi Kommodusowi, po 12 latach brutalnych rządów, kochanka Marcja podała zatrute wino. Nieszczęśliwie jednak władca zwymiotował truciznę i konspiratorzy z prefektem Laetusem wynajęli zapaśnika Narcissusa, by ten dokończył dzieła. Rzymski wrestler udusił cesarza w łaźni. Po jego śmierci senat ogłosił wymazanie Kommodusa z historii (damnatio memoriae).
Eunus był rzymskim niewolnikiem o syryjskim pochodzeniu, który był przywódcą pierwszego powstania niewolniczego na Sycylii (135-132 p.n.e.). Według przekazu Florusa, Eunus miał przysiąc na syryjskie bóstwo – Atargatis (które porównywał do greckiej Demeter), że wyzwoli niewolników z ucisku.
Pierwsza wojna punicka (264-241 p.n.e.) toczona między Rzymem a Kartaginą była najdłuższą ciągłą wojną w świecie antycznym, mając miejsce zarówno na lądzie, wyspach jak i morzu.
Bitwa pod Tigranocertą stoczona dnia 6 października 69 roku p.n.e. była jednym z większych zwycięstw Rzymian w historii. Składająca się z blisko 40 tysięcy armia Rzymian, dowodzona przez Lucjusza Lucyniusza Lukullusa, przeciwstawiła się armii armeńskiej, pod dowództwem Tigranesa Wielkiego, w sile 80-100 tysięcy żołnierzy. Co ciekawe przed bitwą obaj wodzowie mieli rzec do swych przybocznych kwestie, które przeszły do historii – aczkolwiek najprawdopodobniej obie są apokryficzne.
Trzeci wiek n.e. to był czas potężnego kryzysu cesarstwa rzymskiego. Kryzys III wieku historycy nazywają także „wiekiem anarchii”; „okresem przejściowym”, „epoką cesarzy-żołnierzy” i „monarchią wojskową”. Potrzeba obrony granic przed najazdami plemion germańskich i armii perskiej zmuszała cesarzy do nadmiernego rozbudowania armii, której koszty utrzymania wzrosły i gospodarka rzymska nie była w stanie ich udźwignąć.