Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Antyczni Rzymianie łapali dzikie zwierzęta głównie na potrzeby organizowanych walk i polowań w amfiteatrach (tzw. venationes). Egzotyczne zwierzęta sprowadzano z wielu krain i prowincji, a ich łapaniem najczęściej trudzili się tubylcy, którzy byli obeznani w swoim fachu i okolicy.
W przeciwieństwie do większości cywilizacji starożytnego Wschodu, rozwijających się w dolinach wielkich rzek, z których ujarzmieniem i wykorzystaniem dla potrzeb człowieka wiązało się powstanie wielkich państw, losy Grecji pozbawionej działania tego czynnika ułożyły się odmiennie.
Żołnierze rzymskich legionów mogli się cieszyć z pewnych udogodnień w stosunku do cywilów. To szczególne traktowanie ma swoje odbicie w wielu aspektach życia społecznego i jasno odróżniało klasę wojskową.
Kultura fizyczna od dawna należy do kluczowych aspektów naszego życia. Od zarania dziejów, ludzie korzystali z dobrodziejstw treningu ciała.
Dobkowice to mała wieś w województwie podkarpackim. Dlaczego piszę o tym miejscu akurat na stronie o antycznym Rzymie? Za sprawą pięknej pasji Pana Jerzego Jankowskiego. To za sprawą jego pięknych rzymskich rzeźb i elementów spokojne prowincjonalne miejsce stało się znane na całą Polskę.
Dzięki pracy Johanna Lowenklau mamy możliwość zapoznania się ze zbiorem praw wojskowych potocznie nazywanych prawami wojskowymi Rufusa. Zbiór ten był jednym z trzech kodeksów dołączonych do Eklogi i to właśnie dzięki wspomnianemu niemieckiemu uczonemu zawdzięczamy iż przetrwał on do naszych czasów.
Kiedy w 58 roku p.n.e. Juliusz Cezar rozpoczynał swoją kampanię wojskową w Galii, nikt nie spodziewał się, że Rzymianin na czele swoich legionów w ciągu zaledwie dwóch lat podbije praktycznie całą Galię. Na wieść o wielkim zwycięstwie Cezara w Galii Senat, na wniosek 2 pozostałych w stolicy triumwirów (Krassusa i Pompejusza) ogłosił ponad 2-tygodniowe modły dziękczynne; zorganizowano także igrzyska dla ludu rzymskiego.
W 50 roku p.n.e., Senat zdominowany przez Pompejusza Wielkiego kazał Juliuszowi Cezarowi powrót do Rzymu, rozwiązanie swojej armii oraz zakazał startowanie w wyborach na drugi konsulat. Działania te były wyraźnie podyktowane chęcią umniejszenia politycznej i wojskowej roli Cezara.
W końcowym okresie życia, Juliusz Cezar przygotowywał się do realizacji kilku ambitnych planów. W dużej mierze były to jedynie piękne marzenia, gdyż uwzględniając ówczesne realia polityczne i możliwości, nie mógł liczyć, że je finalnie zrealizuje.
