Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Państwo rzymskie istniało praktycznie przez XIII wieków, będąc przez ten czas wielokrotnie czynnikiem nadającym bieg historii. Postanowiłem więc, że historię starożytnego Rzymu opowiadać będę w poszczególnych artykułach niżej zawartych, które niekoniecznie zawsze dotyczyć będą Wiecznego Miasta.
Zachęcam do podsyłania artykułów oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Przestrzeń publiczna i prywatna antycznych Rzymian przepełniona była wizerunkami męskiego przyrodzenia. Dowodem na to są zachowane rzymskie graffiti, mozaiki, rzeźby, freski, dzwonki wietrzne czy naszyjniki.
Miłośnicy historii mają pewną lekkość w przyswajaniu dat, miejsc i kojarzenia postaci historycznych z konkretnymi wydarzeniami. A co z osobami, które lubią obcować z „klimatem” przeszłości, ale fakty nie są dla nich szczególnie istotne?
Po śmierci Aleksandra Sewera w 235 roku n.e., ostatniego członka dynastii syryjskiej, w Imperium Rzymskim nastąpił kryzys gospodarczy i polityczny. Przyjęło się go określać terminem „kryzys III wieku” i trwał aż do objęcia rządów przez Dioklecjana w 284 roku n.e. W tym czasie Cesarstwo Rzymskie, stale destabilizowane wewnętrzną walką o władzę, musiało bronić granic przed atakami ościennych ludów i państw.
Dnia 13 grudnia 115 roku n.e.1 w Antiochii miało miejsce niezwykle silne trzęsienie ziemi. Obecne szacunki podają siłę 7,5 w skali Richtera oraz 11 stopni według skali Mercallego. Antiochia i okolica zostały doszczętnie zniszczone. Na domiar wszystkiego trzęsienie spowodowało lokalne tsunami, które istotnie uszkodziło port w Caesarea Maritima w Judei (obecny Izrael).
Hannibal urodził się jako Hannibal Barkas (określany także Barca), roku 247 p.n.e. Był jednym z największych przeciwników Rzymu oraz jednym z największych wodzów w historii.
Jakakolwiek aktywność wojskowa i polityczna Rzymian na Półwyspie Arabskim związana jest z działaniami podjętymi przez cesarza Oktawiana Augusta. Legiony rzymskie nigdy jednak nie podbiły terenów Arabii, co w dużej mierze podyktowane było ciężkimi warunkami klimatycznymi oraz problemami z aprowizacją na dużej odległości.
Antyczny Rzym był niezwykle rozbudowaną aglomeracją miejską, która u szczytu potęgi liczyła milion mieszkańców. Na zachodzie dopiero w XIX wieku udało się osiągnąć taki poziom rozwoju. Naturalnie, aby taka masa ludzi mogła się wyżywić i zapewnić podstawowe warunki życiowe musiała kupować produkty pierwszej potrzeby. Z pomocą przychodzili uliczni straganiarze i sprzedawcy, których na rzymskich ulicach było mnóstwo.
Kiedy w 410 roku n.e. Wizygoci zdobywali Rzym, współczesnym wydawało się, iż nastąpił koniec cywilizowanego świata. De facto Rzym nie był już stolicą Imperium i nie miał już tak wielkiego znaczenia jak niegdyś, jednak nadal był symbolem cywilizacji Rzymian.
Edykt Karakalli, znany także jako Constitutio Antoniniana był to dokument wydany w 212 roku, przyznający wszystkim wolnym mieszkańcom Imperium Rzymskiego (oprócz peregrini dedicti1) prawa obywateli rzymskich. Nazwa edyktu pochodzi od Karakalli, czyli Marcusa Aureliusa Antoninusa, cesarza rzymskiego, któremu przypisuje się autorstwo dokumentu.
Klimat jaki panował w antycznym Rzymie zmieniał się na przestrzeni dziejów. W około V wieku p.n.e. powietrze było wilgotniejsze i chłodniejsze niż obecnie oraz występowało więcej opadów. Północne regiony Italii położone były w strefie klimatu umiarkowanego, a reszta Półwyspu należała do strefy podzwrotnikowej, o ciepłym i łagodnym klimacie.
