Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
W Starożytnym Rzymie wraz z coraz większym dobrobytem i przepychem rodziła się moda na wszelkiego rodzaju osobliwości natury. Plutarch wspomina, że za jego czasów najwyższe ceny na aukcjach uzyskiwano za niewolników z niespotykanymi ułomnościami.
Urząd najwyższego kapłana Rzymu „Pontifex Maximus” dawał wielkie możliwości. Jedną z funkcji była opieka nad kalendarzem, co łączyło się przykładowo z wyznaczaniem kolejnych miesięcy. To tłumaczy dlaczego w 46 r. p.n.e. kalendarzowy grudzień wypadł we wrześniu. Wpływanie na kalendarz miało na celu chociażby skracanie, czy wydłużanie czasu trwania kadencji innych urzędników.
Słowo „barbarzyńca” pochodzi od łacińskiego słowa barbarus, które oznacza „cudzoziemca”. W odczuciu antycznych Rzymianin barbarzyńcą był każdy kto nie był Rzymianinem.
W dzisiejszych czasach wielu emigrantów, którzy przyjeżdżają na stałe do innych państw wnosi ze sobą swój dorobek kulturowy, swój język, tradycje, obyczaje. Powstają całe dzielnice emigrantów, które do złudzenia i na ile to możliwe przypominają ich rodzinne strony.
Swetoniusz wspomina w swoich „Żywotach cezarów”, że tzw. Złoty Dom Nerona posiadał specjalną jadalnię, która poruszała się zgodnie z dniem i nocą, na wzór sklepienia niebieskiego. W 2009 roku udało się odnaleźć budowlę, która pasuje do opisów antycznych, i którą datuje się właśnie na rządy Nerona (54-68 n.e.).
Źli i chciwi finansiści, wykorzystujący szarego człowieka dla własnego wzbogacania się, nie są jedynie „produktem” naszych czasów. Już w republikańskim Rzymie pojawili się ludzie działający w sferze finansowej i bankowej, działający w oparciu o lichwę.
Namiestnicy prowincji rzymskich mieli taką władzę, że mogli podporządkowane sobie terytorium wykorzystywać w sposób absolutny. Taka sytuacja miała miejsce praktycznie przez cały okres istnienia państwa rzymskiego, jednak szeroką wiedzę mamy zwłaszcza o I wieku p.n.e. Rzadko wówczas zdarzał się sprawiedliwy i rozsądny administrator, przykładu Cycerona.
Venatio (liczba mnoga venationes), czyli dosłownie „polowanie”, była to forma rozrywki organizowanej w rzymskich amfiteatrach polegającej na polowaniu i zabijaniu dzikich zwierząt. Dzikie drapieżniki sprowadzano do Rzymu z głębi Cesarstwa rzymskiego i wyprowadzano na arenę ku uciesze widzów.
Miasto Rzym, pomimo wielkich sukcesów wojskowych w czasach republikańskich, nie mogło się równać z potężnymi i pięknymi metropoliami świata śródziemnomorskiego, np. Aleksandrią. W tym celu w II wieku p.n.e. rozpoczęto intensywne prace budowlane i modernizacyjne w Wiecznym Mieście. Duży wpływ na te przekształcenia miał podbity świat grecki.
Intensywny rozrost państwa rzymskiego w czasach republiki prowadził do wyraźnego wzrostu bogactwa w Rzymie. Opanowanie obcych terytoriów oraz uzyskanie nowych mas niewolniczych prowadziło do wzbogacania się nie tylko państwa, ale także poszczególnych warstw społeczeństwa.
