Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Po tym jak antyczne miasto Pompeje zostało zniszczone i przysypane olbrzymią ilością materiału piroklastycznego z Wezuwiusza w 79 roku n.e., panujący wówczas cesarz Tytus Flawiusz natychmiast podjął decyzję o wsparciu pozostałych przy życiu mieszkańców.
Pompeje to jedno z najbardziej niesamowitych odkryć archeologicznych w historii ludzkości. Zachowane w dobrym stanie antyczne miasto, a w nim szczątki ludzi, którzy nie zdążyli uciec przez niszczycielską siłą Wezuwiusza w 79 roku n.e. Tym co jednak daje nam najwięcej informacji o życiu ówczesnych to zachowane artefakty i budowle.
Kiedy w roku 71 p.n.e. Spartakus wraz z armią niewolników znalazł się na samym końcu Półwyspu Apenińskiego, za wszelką cenę próbował zorganizować transport i przewieźć swoje wojsko na Sycylię, aby kontynuować opór przeciwko Rzymowi.
Kiedy w 72 roku p.n.e. armia powstańcza niewolników Spartakusa maszerowała na północ przez Italię, w kierunku Alp, doszło do rozdzielenia się sił powstańczych. Galowie i Germanie znajdujący się pod dowództwem niejakiego Kriksosa, szli przodem, aby swobodnie rabować Apulię (wschodnia, środkowa Italia). Armia Kriksosa została jednak pokonana przez wojsko rzymskie, a on sam zabity; zginąć miało 20 tysięcy powstańców. Było to pierwsze większe zwycięstwo Rzymian w walce z niewolnikami Spartakusa.
Większość historyków zgadza się, że epilepsja jest najbardziej prawdopodobnym kandydatem na chorobę Kaliguli. Jest kilka szczegółów w biografii Kaliguli, które wspierają ten argument. Sugeruje się, że członkowie rodziny Juliusza cierpieli na epilepsję. Dodatkowo, kilku historyków wskazuje, że w dzieciństwie Kaligula miał epizody nagłych upadków, podczas których tracił przytomność i miał trudności z utrzymaniem w pozycji pionowej. Analizowane ze współczesnej perspektywy, epizody te mogą wskazywać na napady atoniczne.
Mitrydates VI Eupator w rzymskich źródłach jawi się nam jako prowodyr wojen, jakie musieli toczyć Rzymianie przez około 25 lat na wschodzie. Mitrydates miał dążyć do utworzenia z Pontu regionalnego mocarstwa i wyparcia wpływów rzymskich z terenów obecnej Turcji. Czy jednak na pewno możemy mówić o Mitrydatesie jako agresorze, czy może raczej ofierze rzymskiego imperializmu?
Późniejszy dyktator rzymskiej republiki Lucjusz Korneliusz Sulla, zwany też Felixem ze względu na sprzyjającą mu podobno całe życie fortunie, mógł rozpocząć karierę polityczną dzięki znajomości z osobą, przez którą współcześnie polityczna kariera mogła by raczej całkowicie runąć.
Zamordowanie Kommodusa pod koniec roku 192 n.e. zakończyło panowanie dynastii Antoninów i z pewnością najlepszy okres istnienia imperium rzymskiego. Jego następcą został Pertynaks, szanowany senator i sprawny wódz Marka Aureliusza, którego wybrali spiskowcy. Nieszczęśliwie jednak, dyscyplina finansowa i wewnętrzna jaką starał się zaprowadzić Pertynaks w Rzymie doprowadziła do jego zamordowania przez pretorianów w marcu 193 roku n.e.
Zachowana czaszka gladiatora z widocznymi śladami po uderzeniu trójzębem. Broń ta stosowana była przez retiarusa – lekko opancerzonego wojownika, który posiadał także sieć, którą rzucał na przeciwnika, aby go skrępować. Najczęściej jego rywalem był murmillo – ciężko opancerzony piechur, który posiadał hełm oraz dużą tarczę.
Defrutum (lub carenum lub sapa) był to sok z winogron (tzw. moszcz), który gotuje się z przyprawami aż zgęstnieje i nabierze słodkiego smaku. Tak przygotowana substancja służyła w antycznym Rzymie za słodzik.
