Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Zapotrzebowanie na usługi prostytutek było na porządku dziennym i było ono stosunkowo duże. Zarobki prostytutek podlegały opodatkowaniu przez państwo, które dbało również, dzięki odpowiedniemu ustawodawstwu, o zabezpieczanie pieniędzy inwestowanych w ówczesnych lupanarach.
Pięściarstwo (pugilatus) było popularnym sportem w starożytnym Rzymie. W celu zabezpieczenia rąk przed uszkodzeniami owijano pięści skórzanymi rzemieniami. Z czasem stosować zaczęto twardszą skórę, która zwiększała siłę ciosu i powodowała większe uszkodzenia. Rzymianie boks zaczerpnęli z kultury greckiej, jednak ich innowacją było „ulepszenie” rzemieni oplatających pięści poprzez doczepienie gwoździ i innych ostrych metalowych części lub montowanie metalowych płytek. Rękawica rzymska nazywała się cestus.
Onomatopeje w rzymskich komediach: „hahae” – śmiech; „vae” – zniesmaczenie; „ehem” – zdziwienie; „heu” – smutek; „uah” – zakłopotanie.
Nazwa operacji – cięcie cesarskie – wiąże się jeszcze ze starożytnym Rzymem, gdzie prawo zakazywało pogrzebania ciężarnej kobiety bez wyciągnięcia z jej łona płodu. Nazwa ta wywodzi się od słowa caedere, które oznacza „ciąć/pruć”. Pliniusz Starszy podaje jakoby w ten sposób miał przyjść na świat Juliusz Cezar. Przeczy jednak temu fakt, że matka Cezara zmarła w 54 p.n.e., czyli 10 lat przed śmiercią syna.
Juliusz Cezar rzekł „Veni, vidi vici!”. Jednakże wymowa łaciny w starożytnym Rzymie ma niewiele wspólnego z wymową średniowieczną, późniejszą i współczesną.
Wyraz „abracadabra” po raz pierwszy pojawia się w Liber Medicinalis (znanej jako De Medicina Praecepta Saluberrima), książce medycznej pisanej wierszem po łacinie. Uważa się, że autorem mógł być Kwintus Serenus Sammonicus, uczony z dworu cesarza Septymiusza Sewera (panował w latach 193-211 n.e.) i Karakalli (209-217 n.e.). W rozdziale 51 autor zaleca, aby osoby cierpiące na malarię nosiły amulet zawierający wspomniany wyraz w formie trójkąta:
Więcej niż 90% populacji Imperium Rzymskiego pochodziło z wiejskiej biedoty i wiązało ledwo koniec z końcem. Rzymski historyk, Tytus Liwiusz wspomina centuriona, który w II wieku p.n.e. odziedziczywszy dom na prowincji i jeden iugerum (około dwie-trzecie akra) ziemi musiał wyżywić żonę i ósemkę dzieci.
Obecnie obszar śródziemnomorski jest mocno wylesiony. Deforestacja w czasie okresu rzymskiego wynikała z terytorialnej ekspansji Imperium, powiększania jego populacji, prowadzonego na dużą skalę rolnictwa i szybkiego rozwoju ekonomicznego.
Z pewnością rzymscy szewcy (sutor) byli bardzo dobrymi rzemieślnikami, a ich produkty były powszechnie noszone w całym obszarze śródziemnomorskim. Najczęściej mieszkańcy znad Tybru nosili najzwyklejsze sandały (sandalia lub soleae). Popularne były także buty (calcei – od słowa calx czyli „obcas”), które podobno najlepiej prezentowały się z togą, a tym samym noszone były przez klasy wyższe.
Lanista był trenerem gladiatorów. Sztuka lanisty polegała zapewne na wyćwiczeniu ludzi do walki, a następnie wystawieniu ich przeciw sobie w ciekawych kombinacjach: popularne było na przykład zestawienie „rybiogłowego” (mirmillo) z „sieciarzem” (retiarius).
