Rzymski duraleks
Za cesarza Tyberiusza wynaleziono „duraleks„, nietuczące się szkło. Elastyczne szkło (vitrum flexile) jest legendarnym, zapomnianym odkryciem, które przepadło w czasie panowania cesarza Tyberiusza (lata 14-37 n.e.).
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Za cesarza Tyberiusza wynaleziono „duraleks„, nietuczące się szkło. Elastyczne szkło (vitrum flexile) jest legendarnym, zapomnianym odkryciem, które przepadło w czasie panowania cesarza Tyberiusza (lata 14-37 n.e.).
Poza miastami Rzymianie nie budowali żadnych publicznych toalet, więc podróżujący za potrzebą udawali się w krzaki. Na jednym z antycznych nagrobków rzymskich pod Rzymem znajduje się ciekawy napis:
Chorobliwa otyłość, uważana za współczesną „epidemię”, występowała naturalnie także w antycznym Rzymie. Galen, rzymski lekarz greckiego pochodzenia z II wieku n.e., podejmował się leczenia otyłości.
W 2013 roku podczas prac konserwatorskich na ścianie korytarza w Koloseum naukowcy zauważyli wcześniej przeoczony rysunek fallusa we wzwodzie – datowany na III wiek n.e. Okazuje się, że takie fallusy zwykli rysować na ścianach kibice, aby zapewnić powodzenie swoim ulubieńcom, np. gladiatorom. Co jeszcze umieszczali na ścianach Rzymianie?
W czasach starożytnych atleci stosowali substancje pozwalające zwiększyć wydolność organizmu. Sofista Flawiusz Filostrat – grecki biograf z II-III wieku n.e. – wspomina, że zawodnikom medycy podawali wywar z grzybów lub chleb z przyprawami i wyciągiem maku, zawierające stymulujące organizm alkaloidy.
Podobno pączki uwielbiali już starożytni Rzymianie, którzy ostatnie dni karnawału spędzali na hucznych zabawach i jedzeniu (tzw. Bachanalia). W ten sposób świętowano odejście zimy i nadejście wiosny.
Antyczni Rzymianie nosili bieliznę. Były to proste okrycia bioder, wiązane z obu stron. Rzymska bielizna miała kilka określeń, co wynikało najprawdopodobniej z licznych kształtów i form odzienia. Określano ją: subligar, subligaculum, campestre, licium lub cinctus.
Bitwa pod Aquae Sextiae (południowa Francja) w roku 102 p.n.e. była jednym z największych i najważniejszych zwycięstw legionów rzymskich. Rzym musiał się obronić przed najazdem dwóch plemion germańskich: Teutonów i Cymbrów, które pod Arausio w Galii w 105 roku p.n.e. zadały Rzymianom wielką klęskę. Według Tytusa Liwiusza podczas tej bitwy zginąć miało około 80 tysięcy Rzymian. Była to jedna z największych klęsk wojsk rzymskich w dziejach.
Określenie lupanar pochodzi od nazwy najstarszego znanego burdelu świata – Lupanaru w Pompejach, nazywanego także Lupanare Grande. Rzymski dom schadzek jest dodatkowo interesujący ze względu na pozostałości po 134 erotycznych malunkach na jego ścianach.
Zaćma oczu, choroba prowadząca do ślepoty leczona była już w antycznym Rzymie. W 29 roku n.e. w De Medicinae, w dziele rzymskiego encyklopedysty Aulusa Korneliusza Celsusa można znaleźć sposób leczenia tego schorzenia. Mamy też dowody na przeprowadzone za Rzymian liczne operacje na gałce ocznej.