Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Hannon był wysokim kartagińskim urzędnikiem, który żył w VI lub V wieku p.n.e., i który dowodził wyprawą morską, która przepłynęła przez „Słupy Heraklesa” (Cieśnina Gibraltarska) i popłynęła wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej. O wyprawie wiemy za sprawą zachowanych dwóch kopii periplusu1, które zachowały się w języku greckim.
Filip II Habsburg w 1581 roku został królem Portugalii. Na uczczenie unii Hiszpanii i Portugalii zlecił wybicie medali przedstawiających jego panowanie nad Portugalią i Oceanem Atlantyckim.
W okresie wpływów rzymskich, na Dolnym Śląsku rozwijał się jeden z najprężniej działających ośrodków hutniczych w na terenie Barbaricum. Jedną z większych osad hutniczych z tego okresu odkryto w Tarchalicach koło Wołowa.
W dzisiejszych czasach powszechnym jest dbanie w swoich mieszkaniach o prywatność poprzez montaż plis, żaluzji czy zasłon w oknach. Dodatkowo w ten sposób można latem skutecznie zmniejszyć nagrzewanie się pomieszczeń. Jak się okazuje rozwiązania te znane były już w czasach antycznych.
Jak czytamy w przekazie Pliniusza Starszego, egipska rzeka Nil rodzi duże stworzenia, wśród których wymienia on hipopotamy. Jak twierdzi rzymski badacz skóra zwierzęcia jest bardzo wytrzymała i wykorzystywana jest do tworzenia tarcz oraz hełmów. Jednak kiedy skóra zostanie odpowiednio nasączona, jej wytrzymałość maleje.
Cesarstwo Bizantyńskie było kontynuacją Cesarstwa wschodniorzymskiego, które powstało w ramach podziału Imperium Rzymskiego w 395 roku n.e., z inicjatywy cesarza Teodozjusza I. To również za sprawą tego władcy chrześcijaństwo stało się wyznaniem państwowym, które zaczęło mieć coraz większy wpływ na ośrodek władzy. Upadek Rzymu w 476 roku n.e. i odesłanie insygniów władzy do Konstantynopola spowodowały, że ciągłość państwa rzymskiego opierała się już jedynie na cesarzach ze wschodu.
Pod koniec roku 115 n.e. cesarz Trajan udał się do Antiochii, którą wybrał na swoją kwaterę w czasie przerwy operacyjnej w wojnie rzymsko-partyjskiej. Czas ten miał poświęcić na regenerację sił i nadzorowanie procesu tworzenia nowych prowincji Armenii i Mezopotamii. Nieoczekiwanie jednak, w tym czasie, doszło do potężnego trzęsienia ziemi.
Tron Armenii, państwa znajdującego się u zbiegu wpływów rzymskich i partyjskich, przez lata był nieformalnie konsultowany i ustalany pomiędzy tymi dwoma ówczesnymi mocarstwami. Kiedy w 110 roku n.e. król Partów Osroes I desygnował na tron Armenii swojego bratanka Axidaresa, syna byłego króla Pakorusa II, doszło do złamania niepisanej zasady, i Rzym nie został poproszony o akceptację nowej kandydatury.
W powszechnym przekonaniu przyjęło się określać rządy Nerwy, Trajana, Hadriana, Antoninusa Piusa oraz Marka Aureliusza, jako czas stabilizacji i pokojowego przekazywania władzy w cesarstwie rzymskim, poprzez adopcję i wybór rozsądnego następcy. Hadrian, który przejął rządy po wielkim Trajanie, wcale nie był przez niego szczególnie faworyzowany, a dokument adopcyjny mógł zostać sfałszowany.
Jeden z największych cesarzy rzymskich, Trajan, swoje sukcesy na polu wojskowych i administracyjnym zawdzięczał nie tylko swoim umiejętnościom, ale i ludziom, którzy go otaczali i mu doradzali. Jedną z ważnych postaci w jego życiu był z pewnością Lucjusz Licyniusz Sura, towarzysz broni, wierny przyjaciel, zaufany członek consilium – najbliższej rady doradczej cesarza.
